กาลครั้งหนึ่ง
คนเลวขวักไขว่เต็มบ้านเมือง
ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกมาช้านาน
ไม่มีผู้ใดใส่ใจ
คนเลวเหล่านั้นก้มหน้าทำมาหากินเลี้ยงปากท้อง
สุขทุกข์อยู่ที่ความพึงพอใจคืนและวัน
เหตุการณ์ดำเนินไปเนิบช้า ซ้ำซากผ่านเดือนปี
มิเคยพบพานความพอเพียง
การเปลี่ยนแปลงค่อยๆขยับเขยื้อนตัวอย่างไม่เปิดเผย
คนเลวเหม่อมองเงาในน้ำฤดูเก็บเกี่ยวหนี้สิน
ดั่งต้องคำสาบให้ก้มหัวยอมรับกรอบกฎความดีเชื่องๆ
กาลครั้งนั้น
คนดีอีกหยิบมือมิเคยสำนึกคุณค่าหยาดเหงื่อผู้มีพระคุณ
เสพสุขความผิดเพี้ยนของโลกอยุติธรรมใต้เสื้อเกราะเหนือธรรมชาติ
ภาคภูมิในเลศนัยปรัมปรา
สูบเลือดชาวประชาจนซูบเซียวทั่วทุกหัวระแหงบนฐานะคนดีของคนดี
ดวงอาทิตย์ยังคงตกดินทางทิศตะวันออก
แต่ความดีตีความริเริ่มแตกต่างทิศทาง
ความเลวเปิดเผยตัวตนแท้จริงคนดีทีละน้อย ทีละน้อย
ณ แผ่นดินแห่งความสุขสงบร่มเย็นเนิ่นนาน ลุกร้อน
อยู่มาวันหนึ่ง...
ดวงอาทิตย์ขึ้นและตกทางทิศที่มันควรจะเป็น
ผูกขาดยื้อยุดดวงอาทิตย์มิได้อีกต่อไป
ปืนที่ถืออยู่ในมือเปื้อนเลือดมัดคนดีแน่นหนาขึ้นทุกขณะ
นิยามดีเลวขมวดเกลียวใกล้ถึงฉากจบ
ความดีเป็นแค่เครื่องมือของคนเลวเพียงหยิบมือ
บ้านเมืองวุ่นวายไม่สิ้นสุด
ใช่ ... คนดีจอมปลอมครอบงำบ้านเมืองเนิ่นนานเกินไปแล้ว !!!
อรุณรุ่ง สัตย์สวี
http://thaienews.blogspot.com/2010/10/blog-post_31.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น