มีเรื่องราวที่เล่าขานกันมากมาย เกี่ยวกับผู้เสียชีวิต ในมหกรรมการล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ ณ.ทุ่งสังหารราชประสงค์และทุ่งสังหารสี่แยกคอกวัว
ทุกชีวิตที่สิ้นไปล้วนมีคุณค่าทั้งสิ้น ไม่แยกแยะว่าท่านผู้เสียชีวิตนั้นจะเป็นใครมาจากไหน ประกอบอาชีพอะไร การศึกษามากน้อยแค่ไหน
เพราะชีวิต1ชีวิต ก่อนจะเป็นชีวิตขึ้นมาได้ มันยากเย็นแสนเข็นนัก บางชีวิตเกือบไม่ได้เกิด บางชีวิตเกือบอยู่ไม่รอดขณะยังเยาว์วัย บางชีวิตสาหัสสากันนักต้องรับผิดชอบบุพการีมาตั้งแต่ยังเด็ก หนึ่งชีวิตบางครั้งสามารถต่อชีวิตให้กับอีกหลายสิบชีวิตได้ เหล่านี้คือชีวิตที่มีค่าทั้งสิ้น
ก่อนจะเขียนต่อไป กระผมผู้เขียนขอน้อมคารวะทุกชีวิตที่สิ้นไปในวันที่ อมนุษย์ร่วมกันสังหารโหดมนุษย์ด้วยกัน ในช่วงขณะนั้นด้วยครับ
เพื่อให้ไม่เป็นที่กังขากับบรรดา ญาติญาติ เพื่อนๆ คนรู้จัก และ กับผู้เสียชีวิตท่านอื่น ทำไมผมถึงไม่ยอมเอ่ยชื่อท่านเหล่านั้นบ้าง ไม่ยอมเอาประวัติชีวิตของท่านเหล่านั้นมาเขียนบ้าง
กระผมจึงตัดสินใจ ที่จะไม่เขียนชื่อจริง นามสกุลจริงของท่านผู้ที่ผมจะนำเอามาเล่า ดังจะเป็นข้อเขียนต่อจากนี้ไปครับ
ท่านแรกที่ผมยกมาให้ดู
ลูกๆ และภรรยา เขียนคำไว้อาลัยถึงพ่อว่า
"พ่อจ๋าพ่อจากไปแม่และลูกเสียใจ มาก แต่มันเป็นความต้องการของพ่อไม่มีใครหยุดได้ พ่อทำดีที่สุดแล้วสมความตั้งใจของพ่อ ทุกคนยกย่องให้ท่านเป็นวีรชนคนกล้า ผู้เสียสละ แม่รู้พ่อคงภูมิใจมาก ถ้าพ่อลุกขึ้นมาพูดได้ พ่อคงบอกแม่ว่าไม่ต้องเสียใจ พ่อทำเพื่อชาติ เพื่อบ้านเมืองของเราทุกคน แม่รู้ใจพ่อดี แม่จะทำตามพ่อบอก แม่และลูกๆ ขอให้พ่อหลับให้สบายอย่าได้กังวล ลูกและเมียจะสู้ต่อไปจนกว่าจะเสร็จสิ้นภาระกิจเพื่อให้บ้านเมืองได้ ประชาธิปไตย พ่อจ๋าถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้อยู่ร่วมกันอีกทุกๆชาติไป "
ผู้เขียนข้อความท่านนี้ เป็นบุตรี อายุ17ปี กำลังอยู่ในวัยเล่าเรียนที่มีน้องชายร่วมสายโลหิตอีกหนึ่งท่าน เป็นชายอายุ 8ปี กำลังอยู่ในวัยเรียนเหมือนกัน ทั้งสองต้องใช้เงินอีกมากในการที่จะต้องศึกษาต่อ โดยที่คุณพ่อผู้เสียชีวิตไปเป็นกำลังหลักในการหาเงิน เลี้ยงดูครอบครัวและส่งเงินให้บุตรได้มีการศึกษา ทั้งสิ้น เพียงคนเดียว
ที่อยู่ของพวกเขา อยู่ในประเทศไทยแน่นอนครับ เชื่อชาติไทย สัญชาติไทย ภูมิลำเนา บ้านห้วยคลองนาตำบลถ้ำวัวเเดง อำเภอหนองบัวเเดง จังหวัดชัยภูมิ
จากเนื้อหาที่เขียนไว้
1.ประโยคแรก"พ่อจ๋าพ่อจากไปแม่และลูกเสียใจมาก แต่มันเป็นความต้องการของพ่อไม่มีใครหยุดได้”
แปลความได้ว่า ท่านผู้เสียชีวิต รู้ตัวและได้บอกลูกและภรรยาไว้แล้ว บุตรีของท่านจึงได้กล่าวเอาไว้แบบนี้
2.ประโยคที่สอง “พ่อทำดีที่สุดแล้วสมความตั้งใจของพ่อ”
แปลความได้ว่า เป็นการยืนยันอีกครั้งในประโยคแรก ว่าท่านผู้เสียชีวิตตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกจริงๆ
3.ประโยคที่สาม “ทุกคนยกย่องให้ท่านเป็นวีรชนคนกล้า ผู้เสียสละ แม่รู้พ่อคงภูมิใจมาก”
แปลความได้ถึงอารมณ์ของผู้เขียน ที่มองบิดาตนเองอย่างภาคภูมิใจแม้ขณะอยู่ในอารมณ์เศร้า
4.ประโยคที่สี่และห้า “ถ้าพ่อลุกขึ้นมาพูดได้ พ่อคงบอกแม่ว่าไม่ต้องเสียใจ พ่อทำเพื่อชาติ เพื่อบ้านเมืองของเราทุกคน แม่รู้ใจพ่อดี แม่จะทำตามพ่อบอก
แปลความได้ว่า เป็นข้อความจากผู้เป็นแม่อธิบายความมายังบุตร แล้วบุตรถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร บอกความในใจว่าแม่คิดเช่นไร รู้ใจของพ่อขนาดไหน คล้ายจะสื่อว่า ความเศร้านั้นมีแน่แต่ถามว่าเสียใจไหม? คำตอบไม่เสียใจเลย ที่สามีตนเองมาเป็นแบบนี้และยังภาคภูมิใจอีกด้วย
5.ประโยคที่หก “แม่จะทำตามพ่อบอก แม่และลูกๆ ขอให้พ่อหลับให้สบายอย่าได้กังวล”
แปลความได้ว่า ท่านผู้เสียชีวิต สั่งเสียไว้ก่อนที่จะออกมาต่อสู้แล้ว โดยที่ผู้เป็นภรรยาได้ออกมาตอบรับปากในตอนที่ท่านสิ้นใจในวันนี้เอง
6.ประโยคที่เจ็ด “บอก แม่และลูกๆ ขอให้พ่อหลับให้สบายอย่าได้กังวล ลูกและเมียจะสู้ต่อไปจนกว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจเพื่อให้บ้านเมืองได้ ประชาธิปไตย”
แปลความได้ว่า ครอบครัวท่านนี้ เมื่อเสียเสาหลักไปแล้ว แทนที่จะเข็ดหลาบไม่ออกมาต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยอีก กลับตรงข้าม ผู้หญิงและเด็กสองคนกลับมีจิตใจเข้มแข็งขึ้นและพร้อมจะออกมาสู้ต่อ เฉกเช่นหัวหน้าครอบครัวของตนเอง
7.ประโยคสุดท้าย “พ่อจ๋าถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราได้อยู่ร่วมกันอีกทุกๆชาติไป "
แปลความได้ว่า พวกเขายังรักและบูชาผู้เสียชีวิตขนาดไหน แม้จะให้เกิดใหม่ในอีกี่ชาติ ก็ยังคงมีความประสงค์ที่จะไปร่วม ชายคาเดียวกันอีก
อีกท่านหนึ่งที่เสียชีวิต บุตรและภรรยา เขียนคำไว้อาลัยถึงพ่อว่า
"แล้วคืนนั้นพ่อก็จากเราไปจริงๆ ความเสียใจมีมากแค่ไหนไม่สามารถอธิบายได้ ถึงจะเสียใจแต่เราก็ภูมิใจว่าพ่อได้สละชีวิตเพื่อประชาธิปไตย คิดว่าพ่อคงภูมิใจในตัวเองเหมือนกันและทางครอบครัวยังได้รับความช่วยเหลือ จากทุกฝ่าย"
อีกหนึ่งในตัวอย่างที่กระผมคัดลอกข้อความมาให้ท่านได้อ่าน
ผู้เขียนข้อความท่านนี้ เป็นบุตรสาวของผู้เสียชีวิตทั้งสามท่าน ที่พอจะมีอายุแล้ว มีหน้าที่การงานที่ดีกันแล้ว ก็เพราะได้รับการส่งเสียที่ดีด้านเงินทองมาจากบิดา จึงได้หลุดพ้นปากเหยี่ยวปากกามาได้ มีเพียงบุตรสาวคนสุดท้องเท่านั้นที่ยังคงเล่าเรียนอยู่ ภูมิลำเนาของพวกเขา ตำบลบางกระสอ อำเภอเมืองนนทบุรี จังหวัดนนทบุรี มีอาชีพค้าขาย
จากเนื้อหาที่เขียนไว้แสดงให้เห็นชัดว่า
ท่านผู้เสียชีวิต พอมีฐานะ ที่ไม่ต้องมีอะไรห่วงมากมายแล้ว บุตรของท่านเพียงเสียใจที่พ่อต้องจากไปในวันนั้น และยังเชื่ออีกว่าเป็นความภาคภูมิใจของพ่อเองด้วยที่ได้กระทำในครั้งนี้
หลายๆท่านจะมีคำไว้อาลัยแบบนี้เกือบทั้งนั้น ไม่มีใครคิดเป็นอื่นในข้อเขียนนั้นเลย
เมื่ออ่านถึงตอนนี้แล้ว ท่านๆคิดอย่างไรบ้างครับ มีใครตั้งคำถามไว้ในใจบ้าง
ท่านคิดว่า ลึกๆ พวกเขาอยากให้พ่อกลับบ้านไหม ?
แล้วทำไมพวกเขาไม่ได้พูดออกมา ว่าอยากให้พ่อกลับบ้าน ทำไมและทำไมจึงต้องฆ่าพ่อของพวกเขาด้วย
อยากจะบอกว่าอย่างนี้ครับ
เขาได้พ่อของพวกเขากลับบ้านแล้วครับ เป็นกระดูก ไม่ได้เป็นตัวตนเหมือนเช่นพ่อคนอื่นๆเขา
พวกเขาได้รับของขวัญพิเศษในช่วงปีใหม่ของประเทศไทย
ที่ส่งมาให้อย่างรวดเร็วทันใจ จากใครผู้หนึ่งที่มีอำนาจล้นฟ้าล้นแผ่นดิน
กระสุนที่เจาะเข้าไปในสมองของพวกเขา เจาะเข้าไปในร่างกายของเขา ล้วนเป็นกระสุนที่บันดาลมาจากฟากฟ้าทั้งนั้นทั้งสิ้น
พ่อพวกเขาจึงไม่ได้กลับบ้าน ไปอยู่สุสบายแล้วด้วยเพราะบารมีจากฟากฟ้า
อะไรจะซาบซึ้งปานนั้นได้
ใครไม่ซาบซึ้งก็ไม่ใช่คนไทย
ดังนั้นพวกเขาจึงร่วมกันซาบซึ้งไงครับ
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก“หนูอยากให้พ่อกลับบ้าน แต่ท่านก็ประทานกระดูกพ่อไปให้”
หมายเหตุ ข้อเขียนทั้งหมดนี้ขอยกเครดิตให้กับ คุณดีเจ “ใจเกินร้อย”
และทุกท่านในเว็บไซด์ http://kuisabaistylered.co.cc/
ที่ท่านรวบรวมรายละเอียดมากมายมาให้ แล้วผมทำได้แค่เท่าที่เห็นนี้ครับ
หนูกับน้องรอพ่อแม่กลับบ้าน .mov
http://www.youtube.com/watch?v=stxVQ4qy894&feature=player_embedded
หนูอยากให้พ่อนั้นกลับบ้าน
เป็นเสียงเพรียกเรียกขานจากใจลูก
อ่านแล้วเศร้าซึมซับรับพันผูก
จากใจลูกวีรชนทุกคนมี
น้ำตาซึมเคว้งคว้างกลางความคิด
ในดวงจิตเศร้าสร้อยระห้อยนี่
มองภาพเห็นลำเค็ญคนบนชีวี
ด้วยพ่อนี้ที่ลูกรักจำจากลา
ฟ้าประทานกระสุนปืนยื่นมาให้
ไม่มีใครจะคาดคิดชีวิตข้า
ต้องดับดินสิ้นลับกับพสุธา
ก็เพราะฟ้าคิดเข่นฆ่าประชาชน
ลูกสิ้นพ่อเมียสิ้นผัวเพราะลาลับ
ถูกยิงดับแดดินสิ้นชีพผล
เพราะฟ้าแกล้งแรงร้ายลำลายจน
พรากพ่อตนจากลูกไปไม่หวนคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น