11 พฤศจิกายน, 2010 - 11:39 | โดย sangpuchai
กาลเวลา ฟ้าดินนั้น กำหนดเอง
คอยบรรเลง เพลงชีวิต ให้คิดสั้น
ให้หวนรู้ แลเห็นจริง อิงสวรรค์
มีบางวัน ชาวนานั้น กัดก้อนเกลึอ
ไม่มีใคร มองมาถึง คำนึงหา
ลูกของฟ้า ลูกของคน ลูกของแผ่นดิน
ชาวนาลาว หลายหมู่บ้าน ทานน้ำตา
เพราะดินฟ้า ไม่เข้าข้าง ให้ทางเดิน
ปล่อยให้เฝ้า ปล่อยให้รอ แล้วเผชิญ
อำนาจเงิน อำนาจเถื่อน เฉือนชีวี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น