คอลัมน์ : เมืองไทยหรือเมืองใคร?
เรื่อง : น้ำท่วมระบอบไทย
โดย : กาหลิบ
มี งบประมาณในมือมหาศาล มีระบบราชการใหญ่โตอยู่ในมือ
มีทหารครบสามกองทัพ ตำรวจทั้งสำนักงาน มหาดไทยทั้งกระทรวง
และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทุกหย่อมย่าน
แถมยังมีเอกชนที่เขาหากินอยู่กับรัฐจนเกรงใจรัฐอีกนับจำนวนไม่ถ้วน
แปลกไหมว่าทำไมรัฐบาลที่มีเสียงข้างมากในรัฐสภา
จึงไม่อาจแก้ไขปัญหาน้ำท่วมที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกรอบหลายปีได้
จะด่ารัฐบาลชุดนี้ “ห่วย” ก็คงมีคนร้องรับอย่างสะใจกันตั้งแต่เหนือจรดใต้
แต่เรื่องนี้สะท้อนความเลวร้ายที่ลึกซึ้งกว่านั้นมาก
และเป็นความเลวร้ายในระดับระบอบเสียด้วย คำว่าห่วยอาจจะเบาเกินไปในกรณีนี้
ปัญหาการจัดการทรัพยากรน้ำกระจายอยู่ใน “๒๒ หน่วย ๗ กระทรวง”
ตามที่ท่องกันราวกับนกแก้วนกขุนทองนั้น
ความจริงคือสิ่งที่บ่งบอกว่ารัฐบาลไทย
ไม่ใช่ผู้ประสานภารกิจหลักตัวจริงในเรื่องนี้มาแต่ไหนแต่ไร
แต่เกิดอะไรขึ้นรัฐบาลจะต้องเข้ามารับผิดชอบ
พูดอย่างนี้ก็มิได้แปลว่ารัฐบาลไม่มีความผิด
แต่เราต้องเริ่มวิเคราะห์ปัญหาเรื่องน้ำจากสภาพที่เป็นจริงในการเมืองไทยเสียก่อน
หากถอดวิญญาณไปถามนายกรัฐมนตรีทุกคน
ตั้งแต่จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์เรื่อยมา ไม่ว่าแบบลากตั้งหรือเลือกตั้งก็ตาม
ท่านเหล่านี้จะบอกความจริงว่ารัฐบาลเป็นแค่เสมียนในปัญหาน้ำเท่านั้น
ในสมัยรัชกาลที่ ๕ เกิดบริษัทคูคลองสยามขึ้นที่รังสิต
ผู้เชี่ยวชาญลงความเห็นกันว่านี่คือระบบบริหารจัดการน้ำที่ชัดเจนเป็นแห่งแรก
ส่วนที่งานนี้จะทำให้ราคาที่ดินของใครในบริเวณนั้นเพิ่มมูลค่าอย่างมหาศาล
จนกลายเป็นมรดกตกทอดมากดขี่กันได้เป็นร้อยๆ ปี เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ประเด็นอยู่ที่ว่าโครงการนี้สร้างประเพณีขึ้นมากลางเมืองว่าใครเป็นผู้มีอำนาจจริงในเรื่องน้ำ
หลังจากนั้นมาจนเกิดกรมชลประทาน
ฝ่ายการเมืองผู้ตระหนักชัดในเรื่องนี้ก็ไม่กล้าไปแตะต้องกับเรื่องน้ำอีกเลย
ขนาดตำแหน่งอธิบดีกรมชลประทานยังไม่กล้าแตะต้องหรือเลื่อนลดปลดย้าย
จนรู้กันดีในหมู่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์และผู้เกี่ยวข้องทุกสมัย
คนฉลาดจริงตามระบบไทย ก็ต้องแบบนาย
ที่ไปคว้าตัวนายธีระ วงศ์สมุทรมาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ได้สำเร็จ
เพราะประสานได้ตั้งแต่ฟ้าถึงดิน โดยไม่พูดมาก
คนที่ชอกช้ำเพราะไปแตะต้องกรมชลประทานมีหลายคน
หนึ่งในนั้นคือนาย
ควรไปหาทางไถ่ถามกันเอาเอง
ส่วนคนระดับนายกรัฐมนตรีนั้น
แค่ถาม พ.ต.ท.
ผู้คิดจะนำน้ำมาให้คนไทยได้ใช้กันอย่างสมดุลทั่วประเทศ
ตามโครงการผันน้ำจากเหนือสู่อีสานและโครงการผันน้ำจากลาวตามลำดับ
ก็จะซาบซึ้งใจดี เพราะสองท่านโดน “น้ำ” พุ่งเข้าใส่ตัวเองพูดไม่ออก
ปัจจุบันเหลืออดีตนายกรัฐมนตรีเพียงท่านเดียวในกลุ่มนี้
แต่ก็ยังพอเล่าให้ฟังได้ว่าปัญหาน้ำในเมืองไทยนี่มันคือปัญหาอะไรแน่
เอาเป็นว่า รากเหง้าของปัญหาน้ำในเมืองไทยก็คือ
เทวดาเขาไม่ยอมให้รัฐบาลสามัญชนเข้ามาแก้
ทำอะไรนิดๆ หน่อยๆ ได้ถ้าไม่เกินหน้าเกินตา
แต่ไอ้ที่จะทะเยอทะยานวางระบบขนาดใหญ่
เพื่อบริหารจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนนั้นไม่มีทางทำได้
ถ้าไม่มีสัญญาณจากสวรรค์
ชอบอย่างเดียวก็คือสร้างเขื่อน เพราะสร้างเขื่อนมันใช้ปูนซีเมนต์เยอะดี
ถึงเวลาก็ปล่อยน้ำในเขื่อนออกมาทำลาย
บ้านช่องเรือกสวนไร่นาของชาวบ้านอย่างที่เกิดขึ้นในขณะนี้
เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขื่อนขนาดใหญ่ไม่อาจแก้ไขปัญหาน้ำมากและน้ำแล้งได้จริง
ถ้าเป็นยา ก็ไม่ได้รักษาโรค แต่เป็นแค่ยาระงับประสาทชั่วคราวเท่านั้น
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงได้บันดาลให้น้ำท่วมหลังคา จวนจะถึงฟ้าแล้วในบัดนี้.
http://democracy100percent.blogspot.com/2010/11/blog-post_09.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น