โดยคัดเลือกเอาจากบทหนึ่งในรวมเล่มกวีนิพนธ์..สายรุ้ง รุ่งเยือน
28 ตุลาคม, 2010 - 10:20 | โดย narongyuth
จนที่สุดทุกข์ล้ำ ไพศาล
หากเล่าฟ้าประทาน กว่าพื้น
ด้วยโหมรุกโรมราน แว่วดั่ง
รั่วร่ำในอกรื้น รื่นร้าวเหมือนหนาว ฯลฯ
สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับ นี้..ได้เลือกเอาโคลงสี่สุภาพจากที่พิมพ์รวมเล่มไว้ในสายรุ้ง รุ่งเยือน..โดยมีชื่อบทว่า " อิ่มคิด" ขอเชิญมิตรภาพแห่งอารมณ์ที่เผลอผ่านเข้ามา..อ่านสะกิดพึงพิศแล ฯ
อิ่มคิด...
ธรรมชาติที่เคว้ง หมุนวน
โลกธาตุ ฤๅ สับสน หนุ่มเฝ้า
รอยสารแก่นแห่งหน จัดยิ่ง ฤๅยาม
มุ่งบ่ายถึงดึกเช้า ใช่ต้องดีเลว ฯ
โคลง-กลอนเหลวสิ้นท่า ทาสทาน
กาพย์กลั่นก้าวไหวปาน แว่วต้อง
ฉันทะที่วาดวาร เหลี่ยมว่าย
กระจัดกระจายคล้อง ปลุกก้าวเลยกระแส ฯ
แลน้ำกลั่นกอบแก้ว เจือละลาย
ดึกดื่มย้อนกลับกลาย นิ่งก้าว
บ่ายผ่านเพื่อเพียงหมาย ใหม่ - เก่า พรรค์เหวย
ชั่วครู่ด้านชาร้าว ชั่งล้ำลื่นหวา ฯ
ธาตุอากาศไหวล้ำ เวียนหมุน
กากก่าย ฤๅ การุณย์ แก่กล้า
เกลี่ยกลาดเกี่ยวพรางถุน - ถมที่ การใด
ทางคิดฝันฟุ้งหน้า น่าซื้อถมแถว... ฯ
หลักจอกแก้วจิบล้อม วังเวง
หลายเหลื่อมไหวครื้นเครง ครุ่นค้าง
หลักรู้เลื่อมละเลง หลายลู่ หยิมราย
หลายโลกแปลกเปรยข้าง หยั่งขย้อนจิบหาย.... ฯ
ธรรมชาติรายปลอกปลิ้น ฤๅ ไฉน
โลกไม่ได้ตั้งใจ จากนี้
ธรรม์มาที่ทำไม มูมมุ่ง ฟุ้งไป
โลกเปี่ยมหมุนไป่ชี้ ใช่อ้างทางเอง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น