สนับสนุนการทำกิจกรรม ส่งเสริมประชาธิปไตยของชาวเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์ประสานงานกลาง นปช.แดงเชียงใหม่

ชื่อบัญชี นปช.แดงเชียงใหม่ ธนาคารออมสิน เลขที่บัญชี 02 0012142 65 7 ( มีผู้รับผิดชอบบัญชี 3 ท่าน )

ติดต่อเรา deangchiangmai@gmail.com

ราบสวัสดี พี่น้องทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือน บล็อค นปช.แดงเชียงใหม่ ขอเรียนชี้แจงสักนิดว่า เรา ”แดงเจียงใหม่” เป็นกลุ่มคนชาวเจียงใหม่ที่เคารพรัก กติกาประชาธิปไตย ต่อสู้และต่อต้านเผด็จการทุกรูปแบบ อยากเห็นประเทศชาติภายภาคหน้า มีความเจริญ ประชาชนรุ่นลูกหลานของเราอยู่อาศัยอย่างร่มเย็นเป็นสุขในประเทศของพวกเราเอง ไม่มีกลุ่มอภิสิทธิ์ชนกลุ่มใดมาสูบเลือดเนื้อ แอบอ้างบุญคุณเฉกเช่นในยุคนี้ที่พวกเราเห็น การที่จะได้รับในสิ่งที่มุ่งหวังก็ต้องมีการต่อสู้แสดงกำลังให้สังคมได้รับรู้ และเพื่อที่จะให้กลุ่มบุคคลที่มีอำนาจในปัจจุบันได้เข้าใจในสังคมที่ก้าวหน้าเปลี่ยนแปลงไป ไม่อาจฝืนต่อกระแสการพัฒนาของโลก การต่อสู้ร่วมกับผองชนทั่วประเทศในครั้งนี้ เรา “ แดงเจียงใหม่ “ ได้ร่วมต่อสู้ทุกรูปแบบ และในรูปแบบที่ท่านได้เข้ามาร่วมอยู่นี้ คือการเผยแพร่ข่าวสารต่อสังคม เรา “ แดงเจียงใหม่ “ ได้สร้างเวปบล็อคไว้ 2 ที่ คือที่นี่ “ แดงเจียงใหม่” สำหรับการบอกกล่าวในเรื่องทั่วไป และอีกที่หนึ่งคือ “ Daeng ChiangMai “ สำหรับข่าวสารที่เราเห็นว่ามีประโยชน์ต่อการรับรู้ข่าวสารในการร่วมทำกิจกรรมของพี่น้องประชาชน


เชิญร่วมสร้างขวัญ และกำลังใจให้เพื่อนพ้องน้องพี่ร่วมกันครับ
“แดงเจียงใหม่” " Daeng ChiangMai "

รักประชาธิปไตยไม่เอาเผด็จการ ต่อต้านการรัฐประหารทุกรูปแบบ สร้างขวัญกำลังใจและความสุขเพื่อปวงชน

การสังหารหมู่ที่กรุงเทพฯ : สมุดปกขาวโดยสำนักกฎหมาย Amsterdam & Peroff การสังหารหมู่ที่กรุงเทพฯ . ไพร่สู้บนเส้นทาง ๗๘ ปี ประชาธิปไตย ( ๒๔๗๕ - ๒๕๕๓ ) จรรยา ยิ้มประเสริฐ Voter's Uprising Thai

วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2553

สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ 2 จาก "เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์"


7 สิงหาคม, 2010 - 11:10 | โดย narongyuth

เห็นฝนหลั่งหล่นให้ ชะโลมเห็น

รู้อยู่ความอยู่เป็น อยู่รู้

นิ่งร้าวผ่าวร้อนเย็น ไหวนิ่ง

เผยว่างผุดผันผู้ ผ่องพื้นผลเผย ฯลฯ



สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ 2 ได้รับเกียรติจาก กวีสร้างสรรค์รางวัลวรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปีพุทธศักราช 2547

ล่วงผ่าน หมึก กระดาษ ปากกา ที่ถ่ายสะท้อนถึงกันนั้นยังมีแก่ใจ มีคุณค่าแก่หัวใจเสมอ แม้ครั้งนี้จะถูกเผยแพร่ต่อเครื่องสมองกล (com)

โดยเจ้าของชิ้นงานให้คนเคียงข้างช่วยสื่อสารผ่านมาทางจดหมายอิเล็คโตรนิคส์ (electronics)

ตามท่วงลีลาสง่าผ่าเผยในร้อยกรองที่ถูกกลั่นมาเป็นถ้อยวลีเรียบง่าย ประดาความสง่างามจากชิ้นงานอันมีชื่อว่า "ในงาน"

เชิญพิศอ่านแล.

ในงาน


-๑- เริ่มลงงาน แต่เช้า ใต้ดาวรุ่ง

ราวกับเดิน ในทุ่ง ของถิ่นฐาน

ราวกับได้ หลับฝัน ย้อนวันวาน

ทุ่งข้างใน ไพศาล บันดาลใจ

-๒- ใจดวงที่ มีรัก จักรับรู้

เปิดประตู สู่ทาง สว่างไสว

ไม่มีเมฆ ข้างนอก หมอกข้างใน

ความฝันใฝ่ แสนงาม ส่องนำทาง

-๓- จึงเห็นทุ่ง สีทอง อันผ่องผุด

ไม่สิ้นสุด มหัศจรรย์ ผู้สรรค์สร้าง

เธอเห็นไหม ดาวรุ่ง เหนือทุ่งน้ำค้าง

เปิดหน้าต่าง พลางรู้ ฤดูดอกไม้

-๔- ด้วยเลือดเนื้อ ชาวนา สามัญชน

ฉันเคี่ยวกรำ ฝึกฝน ความฝันใฝ่

ด้วยความรัก ไม่สิ้นสุด เฝ้าจุดไฟ

จึงรินไหล ในความรัก ทุกวรรคกวี-ฯ

- ๕- มองเห็นเทือก เห็นเถา เนื่องเนานาน

คือรากหญ้า สาธารณ์ ของถิ่นที่

จากปลักตม ต่ำต้อย ร้อยพันปี

ผีกระดูก ปลูกข้าว เลี้ยงชาวชน

-๖- ไม่มีทาง สักสาย ให้คัดเลือก

มีแต่เทือก รอยไถ ไปทุกหน

เมล็ดพันธุ์ หว่านไว้ ข้างในตน

งามในความ ทุกข์ทน ด้วยฝนน้ำตา

-๗- ด้วยหยาดเหงื่อ เหนื่อยเหน็ด เมล็ดรวง

ในใจดวง บังเกิด ความเจิดจ้า

ประดับยัง พื้นถิ่น ดินและฟ้า

ส่องทางบุตร ธิดา ผู้ปราชัย

-๘- บุตรธิดา ของยุค ผู้ทุกข์ท้อ

ไร้ศรัทธา ถักทอ เติมต่อสมัย

รุ่งเรืองโดย ไร้ราก ยิ่งยากไร้

ไม่มีใจ ให้งาน ไม่ผ่านพ้น-ฯ


- ๙- ในทุกทุก ก้าวย่าง กลางท้องนา

ประดุจการ ยาตรา และฝึกฝน

ก้าวไปพลาง นบน้อม พร้อมโน้มตน

ราวดอกฝน เบิกบาน อยู่ด้านใน

-๑๐- ด้วยเนื้อดิน เอื้ออวย ด้วยแสงตะวัน

พร้อมเมล็ด พืชพันธุ์ ช่างฝันใฝ่

หยั่งลงไป ในราก ไม่ยากไร้

ยิ้มที่ผลิ จากใจ ไม่จืดจาง

-๑๑- แต่ละก้าว แต่ละกล้า จึงเกื้อกูล

ทั้งค้ำคูน หล่อเลี้ยง อยู่เคียงข้าง

หนักก็เอา แต่น้อย และปล่อยวาง

รกก็ถาง สร้างทำ ธรรมดา

-๑๒- ใจกับกาย โน้มน้อม ไปพร้อมกัน

ณ ขณะ ปัจจุบัน อันมีค่า

ก้าวของกาย และใจ ไปช้าช้า

แต่ทว่า ซื่อตรง มั่นคงนัก-ฯ


-๑๓- ใครผู้ปลูก พืชพันธุ์ และผลพวง

ในพายุ ทั้งปวง ล้วนหน่วงหนัก

ใครผู้ปลูก ในนาม ของความรัก

ใครหาญหัก เท่าไร ไม่หยุดยั้ง

-๑๔- ยิ่งจะงอก ให้งาม กว่าความเดิม

ยิ่งจะเพิ่ม ปรากฏ สดสะพรั่ง

กลั่นเมฆหมอก กลอกกลิ้ง ความชิงชัง

เป็นสายฝน อันหลั่ง ลงโลมดิน

-๑๕- เพื่อให้งาน งอกงาม เป็นความจริง

สรรค์บางสิ่ง ทิ้งบางอย่าง ไม่รู้สิ้น

เมื่อฟังเสียง หัวใจ จะได้ยิน

นกชีวิต โบกบิน อย่างเบิกบาน

-๑๖- เริ่มลงงาน แต่เช้า ใต้ดาวรุ่ง

ราวกับอยู่ ในทุ่ง กว้างไพศาล

เธอรักไหม ฉันรัก ฤดูกาล

เมฆกุหลาบ อ่อนหวาน เช้าวันนี้-ฯ

-----------------------------------

เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์

๒๕๕๓.



ณรงค์ยุทธ์



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น