เรื่องเล่าเล็กๆ จากกระท่อมทุ่งเสี้ยว
12 สิงหาคม, 2010 - 17:12 | โดย thanorm
บางครั้ง
ชีวิตคนก็ถูกต้อนมาถึงมุมอับ
ที่ซึ่งไม่มีทางไปต่อ
และไร้หนทางถอยหนี
ในสถานการณ์เช่นนั้นเขาจะทำอย่างไร
เพราะการเลือก
อย่างใดอย่างหนึ่ง
ก็อาจทำให้เจ็บปวดกันทุกฝ่าย
ความขัดแย้งภายในอย่างรุนแรง
เหมือนอย่างพายุที่พัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง
ผลักดันรุมเร้า
วิญญาณของเรา
จะมีรอยบิ่น
และดวงใจก็จะถูกโบยตี
เป็นที่สุดของความรวดร้าวทรมาน
ชีวิตไม่เคยปรานีใคร
เราจะจัดการอย่างไรดีเล่า
กับที่สุดของชีวิตเช่นนี้
บางครั้งชีวิต
ก็คือหนทางอันไร้หนทาง
คือทางเลือกอันไร้ความปรานี
และคือสมการอันไม่ลงตัว
ในกรณีเช่นนี้
การตั้งตนอยู่ในความสงบ
จึงเป็นสิ่งเดียวที่เราอาจทำได้.
หมายเหตุ ; ผมเองก็เคยเผชิญกับสภาวะที่เรียกว่า มุมอับ หรือ ทางตัน ของชีวิตมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยหยิบยกเรื่องนี้มาเขียนอย่างพินิจพิเคราะห์ใคร่ครวญ แถมให้คำตอบที่ดีที่สุดแก่คนอื่น นำไปใช้เป็นวิธีการเผชิญชะตากรรมที่น่ากลัวนี้เหมือนคุณพจนา นี่เป็นข้อเขียนเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ในคุณค่า เพราะมิได้หมกมุ่นอยู่แต่เรื่องของตัวเอง แต่ยังสื่อสารแบ่งปันสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านด้วย...
ผมเชื่อว่า
ท่านที่เคยพบกับมุมอับหรือทางตันของชีวิต ในความหมายที่คุณพจนาอธิบายว่า “เป็น ที่ซึ่งไม่มีทางไปต่อ และไร้หนทางถอยหนี” การตั้งตนอยู่ในความสงบ เป็นสิ่งเดียวที่ดีที่สุดที่เราพึงกระทำจริงๆ เพื่อพอรอให้สถานการณ์คลี่คลายด้วยตัวของมันเอง เพราะไม่อย่างนั้น เราก็ต้องเผชิญกับสภาวะที่เรียกว่า “ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกบีบคั้น” นั่นเอง
เพราะ การต่อสู้กับชะตากรรมของชีวิตในบางเรื่อง ก็เหมือนการดึงเส้นเชือกคนละปลายกับคนที่เขาแข็งแรงกว่า ยิ่งเราดื้อดึง...ออกแรงดึงต่อต้านเขา เราก็ยิ่งจะถูกเขาฉุดกระชากลากถูจนถลอกปอกเปิก ทางเดียวที่ทำได้ ก็คือ...วางใจให้สงบ และคอยปล่อยเชือกให้เขาดึงและล้มไปเอง นั่นแหละ
งานชิ้นนี้นำมาจากหนังสือที่ชื่อว่า “ชัย ชนะ” เช่นเดียวกับชิ้นแรกที่ผมนำมาพูดถึงในเชิงวิพากษ์คุณค่าความหมายในงานเขียน ของเขา - ที่มีคนบ่นว่าอ่านยาก และคงคิดว่ายังจะนำมาเสนออีกต่อไปพอสมควร - สวัสดีครับ.
ขอขอบคุณ ภาพประกอบจาก www.bloggang.com
11 สิงหาคม 2553
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น