เรื่องเล่าจากขุนเขา " ก่อนวันสิ้นแดง " เรื่องแต่งอย่าไปเชื่อ
ขุนเขาเล่าเรื่อง :
วงศ์เทวาหลบหาย หลังคนตายเมื่อปีก่อน
ท.แตงโมถูกถอดถอน สับกำลังก่อน วันพิชิตชัย
ต.มะเขือเทศปลดยกแผง ต.ศัตรูแดงยกแผงใหญ่
เจ้าเมือง ม.มหาดไทย สีแดงไป สีเหลืองมา
วางกำลังกันจบครบ วันสยบแดงก็มาถึง
คำท้วงติงไม่คำนึง ยึดสิ่งหนึ่งคือ คำบัญชา
คำบัญชาจากสวรรค์ พิฆาตมันให้สิ้นซาก
คำสั่งลับออกมาจาก ปากแต่งสีที่ วัน วัน วัน
โอ้...ชีวิตสีแดงยิ่งกว่าผักปลา เขาเข่นฆ่า สยดสยอง
หมดสิ้นแล้วความปรองดอง เลือดแดงนองดุจท้องธาร
แต่ยังก่อน..ศึกครั้งนี่ยังไม่จบ เหล่านักรบร่วมกันต้าน
ถึงเลือดนองดุจท้องธาร การต่อต้านเริ่มรวมตัว
ด้วยกำลังเพียงน้อยนิด กลับพิชิตกองทัพใหญ่
10 เมษา "วันปราชัย " กองกำลังเกรียงไกร " พยัคฆ์บูรพา "
28 นักรบนิรนาม ความเกรงขามคือ 79
อาวุธหนักพ่ายอาวุธเบา 79 ถล่มจุดบัญชาการ
สองหมื่นแปดพันนาย ทัพแตกพ่ายระส่ำระสาย
ด้วยผู้บัญชาการที่เป็นนาย ชีพสลาย สายบัญชาการพัง
สีแดงฮึกเหิม เสริมกำลังจากที่มั่น
วันนี้คงเป็นวัน พิชิต "มัน" สีแดงกำชัย
แต่เรื่องราวกลับพลิกผัน กลับเป็นวันเริ่มความ " ปราชัย "
เมื่อผู้นำเรียกทัพกลับไป รวมตัวกันใหม่ที่ ราชดำเนิน
จากราชดำเนินจนถึงผ่านฟ้า รวมตัวกันมาที่ ราชประสงค์
ศึกครั้งนี้กำลังจะจบลง ก็ต้องคง เป็นบทต่อไป
ยังคงอยากฟังต่อกันใหม คราวต่อไปจะเล่าให้ฟัง ..........
เรื่องเล่าจากขุนเขา ลำนำบทที่ 3 " วันพิชิตแดง " เรื่องแต่งอย่าไปเชื่อ
ขุนเขาเล่าต่อ :
ลำนำบทที่ 3............
จากราชดำเนินจนถึงผ่านฟ้า แดงรวมกันมาถึงราชประสงค์
ท่ามกลางกฎหมายความมั่นคง แดงยังคงดำรงร่วมกัน
รวมพลังครั้งยิ่งใหญ่ แดงหลั่งไหลทั่วสารทิศ
ท้าทายอำนาจอำมหิต ต่อต้านอิทธิฤทธิ์เทวดา
ยามนี้............
ใต้ฟ้าราชประสงค์ ยามอาทิตย์อัศดง แดงโศกหนัก
เมื่อผู้พิทักษ์ จากไป แดงไร้ที่พึ่งพิง..........
สะท้อนใจ ครุ่นคิดคำนึง ถึงบุรุษหนึ่งซึ่งอยู่แดนไกล
โอ้ปานนี้เขาจะเป็นไฉน ชีวิตแดนไกล ใครจะดูแล
มหาบุรุษอันเป็นที่รัก แดงมอบใจภัครักใคร่
มอบเป็นที่หนึ่งในดวงใจ แดงอาลัย รอวันเขากลับมา
อบอุ่นมีความหวัง มีพลังเมื่อเขายังอยู่
ชุบชีวิต ช่วยกอบกู้ ช่วยค้ำชูประเทศมั่นคง
เศรษฐกิจรุ่งโรจน์ ก้าวกระโดดสู่แนวหน้า
บุรุษนี้ ผู้นำพา ช่วยอาสา พัฒนาชาติไทย
แล...หลังจากถ่ายทอดเสียงพันลี้ นำวิถีจากตะวันออกไกล
จากมหาบุรุษในดวงใจ สู่เมืองไทยเพื่อปลูกระดม..........แดง
เมื่อนั้น...เหล่าขุนทหารที่ห่างหาย เริ่มปรากฎกายกันอีกที
และนั่นคือวัน "มิกสัญญี" คำสั่งกระชับพื้นที่เริ่มปฎิบัติการ
ทัพแดงแตกเป็นสาย กระจัดกระจาย ด้วยกำลังที่ปิดล้อม
หมดสิ้นแล้ว ความปราณีปรานอม กระชับวงล้อม กระชับวิญญาณ
นักรบนิรนาม ที่แตกสลาย หลังผู้เป็นนายถุกพรากชีวี
หวลกลับมารวมตัวกันอีกที ทั่วทุกพื้นที่ เปิดศึกสงคราม
โอ้.สยามนามระบือ หมดสิ้นแล้วหรือความเมตา ปราณี
กลิ่นเลือด ความตาย คลุ้งไปทุกที่ หลากหลายชีวีถุกปลิด สิ้นลง
ไอ้โม่งไม่เคยมี เพราะที่นี่ ไม่มีไอ้โม่ง
ทุกชีวิตที่ดับสิ้นลง ไม่ใช่ไอ้โม่ง ไอ้โม่งไม่ได้ทำ
ยามนี้ภาพที่เห็น เลือดกระเด็นเซ่นตา
ร่างต่อร่างล้มลงต่อหน้า ชีวิตไร้ค่า ดับดิ้นสิ้นลง
ศพแล้วศพเล่า แดงได้แต่เฝ้า ภาวนา
พร่ำวอน ผ่านฟ้า ขอเทวดา มา"ลงองค์"
วอนแล้ว วอนเล่า แดงคอยเฝ้า เมื่อไหร่องค์จะลง
บัดนี้ แตกแล้วราชประสงค์ เทวดาไม่ลงองค์ เทวดาไม่ลงเอย.......
แต่..กลับสดุด หยุดก่อนเถิดหนา เหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
ก็คงต้องรอกันต่อไป กับลำนำบทสุดท้าย..."แดงจะร้าย หรือ แดงจะดี "
.........คงได้ตาสว่างกันเสียที หลงภัคดีกันมานาน...........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น