11 กันยายน, 2010 - 12:19 | โดย narongyuth
แม้ไร้ความคิดเห็น ความอยู่เป็นลำเค็ญลี้
เพียงสื่อใสวจี จากใจต่อทอถึงกัน ฯ
สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ ๗ นี้ ได้คัดจากรวมบทกวีเล่มสายรุ้ง รุ่งเยือน โดยเลือกชื่อบทว่า
" ปัจเจกปัจจุบัน "
ปัจเจกปัจจุบัน
๏ ปัจจุบันปัจเจกชั้น ชนเหวย
งกเงี่ยนงกงมเงย งอกแง้ม
ง้างถามตอบเฉลย เองหมด
เงินทดแทนกายแย้ม เยี่ยมหน้าแลเหลียว
๏ เหลียวแลความคิดครั้น คลุมหัว
ต่างหวั่นหวัวร่ากลัว ร่ำไห้
เปรยช้ำ, ชื่น – หม่นมัว ยืดหยุ่น ใดฤๅ
ฤๅ มุ่นหมกมากไส้ สืบสร้างหทัยถึง
๏ ถึงต่างเหมือนต่างบ้าง บางที
ถึงต่างเหมือนวจี ว่าด้วย
ถึงตามต่อวลี วัฏฏะ
วัฏฏสงสารม้วย เทียบเท้าความเหลือ ฯ
๏ เหนือความคิดเที่ยงแท้ เทียมทน
เหลือเหตุนัยแห่งหน หอบร้าง
ด้วยสรรสืบสะดวกผล ฝากรับ ไว้นา
ยุคสรรพ ฤา สล้าง เก่าช้ำใหม่ฉาย...?
๏เงาความหมายหอบครั้ง คำนวณ
ต่างตื่นถามตามตรวน ตรวจต้น
ต่อข้อต่อกระบวน ความแปลก
แต่แยกยกคุณค้น - ค่าครั้นคราฝัน...
๏ ปัจจุบันปัจเจกปั้น น้ำลาย ฤาพ่อ
เหมือนต่างสาระสาย สุดแก้
ต่างคุณค่ามากมาย หมกมุ่น แม่นา
ตามรุ่นอายอิ่มแปล้ พอกหน้าพรางผัน.
.......................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น