5 กันยายน, 2010 - 11:44 | โดย narongyuth
สายใยแห่งกวีนิพนธ์ ฉบับที่ ๖ ได้คัดเลือกจาก "สายรุ้ง รุ่งเยือน" ในชื่อบทว่่า ห้วงฝัน, ฝั่งขวัญเอย
เชิญพินิจและพิศอ่านแล...
ห้วงฝัน, ฝั่งขวัญเอย
มาม่านมวลอากาศ ลอยวาดฟุ้งฝุ่นผง ร่วงซบลงขึ้น - วาง
สร้างให้ฝันธาตุจริง ทุกสิ่งถึงรู้สึก รอยผลึกอารมณ์ต่อ
กรายก่อสานสายใย ห้วงใจหนึ่งดวงนี้ ที่สายสัมพันธ์ผูก
หวังปลูกทุกคืนวัน คืนฝันสู่ภาวะ ภาระม่านหมอกควัน
ขวัญเอยอย่าเร้นหนี ยามชีวียังอยู่ มาเถิดขวัญเทอญ
เชิญละอองมวลม่านฟุ้ง ธาตุฝัน
ให้โลกนี้เผยผัน ผุดแผ้ว
ถึงทางทุกโรมรัน รุดฝ่า
ทางยุคหม่นค้นแคล้ว ค่นคว้ารอยฤทัย
ทุกข์ฤๅใจสัมผัสสร้าง สานสายใย
ทุกจังหวะทุกภาวะไหน ครุ่นค้ำ
กองทุกข์หนักใกล้ไกล กรายหาก
ถึงมอบสุขเสริมย้ำ หยัดครั้งยั่งยืน...
ทุกคืนวันค่ำเช้า ฉ่ำเย็น
ร้อนเหน็บทางหนาวเข็ญ ขุ่นใกล้
รอยโรยร่วงก่ายเป็น ปรนปรับ
โปรยประดับปลุกปลอบได้ ดุจพื้นสรวงเสวย
เลยทิพยเนตรทุกห้วง เหินหาว
ให้ยื่นแย้มหยาดคราว คลื่นหล้า
จรัสเจิดจันทร์พราว เพริศสู่
สถิตพื้นอารมณ์ว้า วุ่นเวิ้งวาดชีวี
หนึ่งนี่และหนึ่งนี้ เนื่องหลาย
บทบาทยามย่ำกราย กรีดเยื้อง
ตราตรึงฝากความหมาย หมอกม่าน
อยู่ระหว่างปลูกฝังเปลื้อง ปลุกสร้างผุดผัน
เผยหันวันใฝ่สร้าง ผันเผย
ถึงธาตุพรั่นรำเพย พลาดพลั้ง
ปางแต่ย่ำยลเคย แปรต่าง
คว้านผ่องฤๅครองตั้ง หยั่งครั้งครองผล
หงายเฉียบเลียบค่ายครื้น เงียบฉาย
ร่างสอบสั้นยาวสาย รอบข้าง
อาจโอ้ อก อด อาย โอกาส
การณ์ทื่อวางถือบ้าง ถ่างบื้อคือฐาน
ฐานสรรดมสืบเสาะส้ม ชมสันดาน
เลี้ยวปดรสเคี้ยวขาน รสเปรี้ยว
รอบได้ร่ายปริมาณ ง่ายตอบ
ถึงเล่ารสเถาเคี้ยว เที่ยวทั้งเท่าหรือ ?
ถือ - วางเหมือนต่างทั้ง ทางถือ
คว้าคั่งครั้งคลักครือ คั่งคว้า
หลากหล่มลื่นหลงหรือ หล่มหลาก
ตรึกไต่ถามไถ่หน้า ท่าให้ใฝ่ถึง
ซึ่งเชิญม่านหมอกค้าง รอยขวัญ
มาฝุ่นผงฟุ้งควัน คลื่นครั้ง
ละออง, ทุกละอองฝัน - ใฝ่สู่
ธาตุสุขมาเยือนยั้ง แห่งห้วงขวัญมา.
..............................................
พ.ศ. ๒๕๔๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น