ฉันจะทำให้อำมาตย์ศักดินาตายใจ
นอกจากเขียนบทกวีเทิดทูน
กราบเช้ากราบเย็น
ระลึกถึงบุญคุณอันล้นฟ้าแล้ว
ฉันจะหลอกล่อให้ทั้งหมดเชื่อใจ
ด้วยการทำความดีตามคำเทศนา
เหมือนจะง่ายคล้ายจะยากแม้จะฝืน...บ้าง
แต่การต่อสู้ต้องเสียสละและอดทนอดกลั้นไม่ใช่หรือ ?
เหวียตมิญชนะศึกอเมริกัน
ไม่เคยลืมเสื้อไหมพรมกันหนาวจากฝีมือหญิงสาวแนวหลัง
กลางดึกคืนหนึ่ง
ฉันตื่นขึ้น
นึกถึงกวีบทนิรนาม
ที่ไม่อาจบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร
ฉันจะทำให้ศักดินาตายไปจากใจได้อย่างไร ?
ลมราตรีชำแรกบานมุ้งลวดหลังกรอบหน้าต่าง
บทกวีปลิวกระจาย
ความจริงค่อยๆเปิดเผยตัวตน
หลายคนหลุดพ้นจากเส้นแบ่งเฉียบบางบดบังตาแต่อดีต
เดินเหยียบย่ำบนกระดาษหนังสือพิมพ์ได้ทุกหน้า
ไม่ว่ารูปดาราหรือพระเครื่องฯ
การเปลี่ยนแปลงก่อรูปขบวนอย่างต่อเนื่องบนความหวั่นวิตก
หน่วยซุ่มยิงขะมักเขม้นทำความดีเสียยิ่งกว่าวันนั้น
ในความมืดมีแสงสว่าง
ลมราตรีตลบพัดบทกวีกลับมาวางอยู่ที่เดิม
ฉันเริ่มลงมือเขียนกวีบทใหม่
เทิดทูนอำมาตย์ศักดินาด้วยสำบัดสำนวนเหนือจริงอย่างถึงที่สุด
โดย ดาว วัญ กุ๋ย
Posted by นักข่าวชาวรากหญ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น