สนับสนุนการทำกิจกรรม ส่งเสริมประชาธิปไตยของชาวเชียงใหม่ ร่วมกับศูนย์ประสานงานกลาง นปช.แดงเชียงใหม่

ชื่อบัญชี นปช.แดงเชียงใหม่ ธนาคารออมสิน เลขที่บัญชี 02 0012142 65 7 ( มีผู้รับผิดชอบบัญชี 3 ท่าน )

ติดต่อเรา deangchiangmai@gmail.com

ราบสวัสดี พี่น้องทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยือน บล็อค นปช.แดงเชียงใหม่ ขอเรียนชี้แจงสักนิดว่า เรา ”แดงเจียงใหม่” เป็นกลุ่มคนชาวเจียงใหม่ที่เคารพรัก กติกาประชาธิปไตย ต่อสู้และต่อต้านเผด็จการทุกรูปแบบ อยากเห็นประเทศชาติภายภาคหน้า มีความเจริญ ประชาชนรุ่นลูกหลานของเราอยู่อาศัยอย่างร่มเย็นเป็นสุขในประเทศของพวกเราเอง ไม่มีกลุ่มอภิสิทธิ์ชนกลุ่มใดมาสูบเลือดเนื้อ แอบอ้างบุญคุณเฉกเช่นในยุคนี้ที่พวกเราเห็น การที่จะได้รับในสิ่งที่มุ่งหวังก็ต้องมีการต่อสู้แสดงกำลังให้สังคมได้รับรู้ และเพื่อที่จะให้กลุ่มบุคคลที่มีอำนาจในปัจจุบันได้เข้าใจในสังคมที่ก้าวหน้าเปลี่ยนแปลงไป ไม่อาจฝืนต่อกระแสการพัฒนาของโลก การต่อสู้ร่วมกับผองชนทั่วประเทศในครั้งนี้ เรา “ แดงเจียงใหม่ “ ได้ร่วมต่อสู้ทุกรูปแบบ และในรูปแบบที่ท่านได้เข้ามาร่วมอยู่นี้ คือการเผยแพร่ข่าวสารต่อสังคม เรา “ แดงเจียงใหม่ “ ได้สร้างเวปบล็อคไว้ 2 ที่ คือที่นี่ “ แดงเจียงใหม่” สำหรับการบอกกล่าวในเรื่องทั่วไป และอีกที่หนึ่งคือ “ Daeng ChiangMai “ สำหรับข่าวสารที่เราเห็นว่ามีประโยชน์ต่อการรับรู้ข่าวสารในการร่วมทำกิจกรรมของพี่น้องประชาชน


เชิญร่วมสร้างขวัญ และกำลังใจให้เพื่อนพ้องน้องพี่ร่วมกันครับ
“แดงเจียงใหม่” " Daeng ChiangMai "

รักประชาธิปไตยไม่เอาเผด็จการ ต่อต้านการรัฐประหารทุกรูปแบบ สร้างขวัญกำลังใจและความสุขเพื่อปวงชน

การสังหารหมู่ที่กรุงเทพฯ : สมุดปกขาวโดยสำนักกฎหมาย Amsterdam & Peroff การสังหารหมู่ที่กรุงเทพฯ . ไพร่สู้บนเส้นทาง ๗๘ ปี ประชาธิปไตย ( ๒๔๗๕ - ๒๕๕๓ ) จรรยา ยิ้มประเสริฐ Voter's Uprising Thai

วันอังคารที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

สังคมพุทธกับสันติวัฒนธรรม

สุรพศ ทวีศักดิ์

ในเชิงปริมาณเราภูมิใจกันว่า คนไทยกว่าร้อยละ 90 เป็นชาวพุทธ แต่ในเชิงคุณภาพ เราถามตัวเองตลอดมาว่า ทำไมสังคมพุทธจึงเต็มไปด้วยอบายมุข และภายใต้คำโฆษณาว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งปัญญา เรากลับพบเห็นแต่ความงมงายไร้เหตุผล โดยการยืนยันความเป็นศาสนาแห่งเมตตาธรรมและสันติภาพ เรากับกลับกำลังเผชิญกับความเกลียดชังและความรุนแรง

ผู้เขียนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ได้เห็นความรุนแรงจนชินตา คือครอบครัวที่อยู่หลังบ้านผู้เขียนเอง สามีมักเมากลับบ้านแทบทุกคืน แล้วก็พาลทะเลาะกับภรรยา เสียงด่าทอตบตีดังสนั่น แต่พอรุ่งเช้ากลับได้ยินเสียงสามีร้องบอกภรรยาว่า พระมาแล้ว มาใส่บาตรได้แล้วทำให้น่าคิดว่าความเป็นชาวพุทธที่ใส่บาตรพระทุกวัน กับความรุนแรงในครอบครัวเป็นเป็นวิถีชีวิตประจำวัน 2 วิถีที่ดำเนินไปอย่างคู่ขนานกัน

ในปีนี้ก็เช่นทุกปี เราเห็นการรณรงค์ งดเหล้าเข้าพรรษาเพราะว่าสังคมพุทธบ้านเรานั้น มีสถิติการเกิดอุบัติเหตุสูงจากการเมาแล้วขับ ทำให้ปีหนึ่งๆ รัฐต้องเสียงบประมาณกว่าหมื่นล้านบาท แต่นอกเหนือจากความรุนแรงในครอบครัว อบายมุขจะดำรงอยู่คู่กับสังคมพุทธแล้ว ความรุนแรงทางการเมืองก็ดำรงอยู่คู่กับสังคมพุทธมาอย่างยาวนานด้วยเช่นกัน

ยิ่งกว่านั้น เมื่อเกิดความรุนแรงทางการเมือง เช่น เหตุการณ์ 6 ตุลา 19 นอกจากชาวพุทธส่วนใหญ่และพุทธศาสนาเชิงสถาบัน เช่น สถาบันสงฆ์ จะ วางเฉยต่อความรุนแรงที่เกิดขึ้นแล้ว ยังปรากฏว่ามีพระนักเทศน์ชื่อดังออกมาพูดต่อสาธารณะว่าฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาปซ้ำในประวัติศาสตร์ความรุนแรงเดือนเมษา-พฤษภา 53 ยังมีวลีทองหลุดออกมาจากพระชื่อดังอีกว่า ฆ่าเวลาบาปมากกว่าฆ่าคน

ทั้งที่เมื่อพิจารณาคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว เราจะหาไม่พบในพระไตรปิฎกเล่มไหนๆเลยว่า การฆ่าคนไม่บาป หรือบาปน้อยกว่าการฆ่าเวลา พุทธศาสนายืนยันว่าการฆ่ามนุษย์เป็นบาปเสมอ ไม่ว่าจะฆ่าด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม

การห้ามฆ่าตามหลักศีล 5 ข้อที่ 1 นอกจากเพื่อปกป้องสิทธิในชีวิตของมนุษย์ (และสัตว์อื่นๆ) แล้ว ยังเป็นข้อเรียกร้องขั้นต่ำสุดของ สันติวัฒนธรรมซึ่งเป็นวิถีแห่งการอยู่ร่วมกันอย่างสันติในสังคม พุทธศาสนาถือว่ามนุษย์มีสิทธิในชีวิต ซึ่งเป็นสิทธิตามธรรมชาติที่ไม่อาจเพิกถอนได้ เนื่องจากสิทธิดังกล่าวมีมาพร้อมกับการเกิดมาเป็นมนุษย์

นักวิชาการทางพุทธศาสนาบางคนอธิบายว่า สิ่งที่แสดงว่ามนุษย์มีสิทธิตามธรรมชาติ คือ มนุษย์มี ตัวตนทางศีลธรรม” (moral self) ซึ่งคนอื่นๆ ต้องเคารพ หมายถึงตัวตนที่แสดงศักยภาพทางศีลธรรม เช่น การมีมโนสำนึกผิดชอบชั่วดี ใฝ่ปรารถนาและมีศักยภาพที่จะพัฒนาตนเองให้ดีงาม ตั้งแต่ความดีงามระดับพื้นฐานไปจนถึงความดีงามระดับสูงสุด คือความมีอิสรภาพจากความทุกข์

การฆ่าเป็นสิ่งที่ผิดก็เพราะเป็นการทำลายโอกาส (ซึ่งเป็นไปได้ตลอดเวลา) ที่ตัวตนทางศีลธรรมของปัจเจกบุคคลจะได้พัฒนาให้เต็มเปี่ยม และสามารถสร้างสรรค์สิ่งที่ดีอื่นๆ แก่โลก

ฉะนั้น เงื่อนไขแรกสุดที่ปัจเจกบุคคลจะมีโอกาสพัฒนาตัวตนทางศีลธรรมให้งอกงามเต็ม เปี่ยม คือการเคารพในตัวตนทางศีลธรรมของกันและกันโดยการไม่ฆ่า ไม่ทำร้าย หรือทำทารุณกรรมต่อกัน หากแต่พึงมีคุณธรรมคู่กับศีลข้อที่ 1 คือ เมตตา หรือความรัก ความเป็นมิตรไมตรี ปรารถนาความสุข ความดีงามแก่กันและกัน อยู่ร่วมกันอย่างมีภราดรภาพอันเป็นวิถีแห่งสันติวัฒนธรรม

แต่วันนี้สังคมพุทธบ้านเราดูราวกับเป็นสังคมที่ไร้หัวใจ เรากำลังเห็นภาพการฆ่าเป็นเรื่องปกติ ผู้นำที่ลุแก่อำนาจนั้นตัดสินใจเชิงนโยบายในทางที่ทำให้เกิดการฆ่าได้อย่าง ง่ายดาย สังคมนี้ไม่ได้ส่งเสียงห้ามปรามการฆ่าอย่างจริงจังพอ และไม่เรียกร้องอย่างเข้มข้นให้ผู้ฆ่าและผู้สั่งฆ่าประชาชนต้องรับผิดชอบใดๆ

อาจารย์ ดร.ประมวล เพ็งจันทร์ เคยพูดกับผู้เขียนว่า

มันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ใน สังคมพุทธ เราได้ยินแต่เสียงเทศนาที่ฟังดูดีมีเหตุผล แต่ไม่แน่ว่าผู้เทศนานั้นมีหัวใจที่เชื่ออย่างลึกซึ้งในสิ่งที่ตนเองพร่ำสอน คนอื่นหรือไม่ มีหัวใจที่รู้ร้อนรู้หนาวต่อความอยุติธรรม ความทุกข์ ความเจ็บปวด และความตายของเพื่อนมนุษย์หรือไม่ เมื่อไม่มีหัวใจเชื่ออย่างลึกซึ้งในคุณค่าของมนุษย์ และอ่อนไหวต่อความไม่เป็นธรรม ความเจ็บปวดของเพื่อนมนุษย์ ศาสนาก็ไม่มีอยู่จริง

ที่จริงแล้วคนที่รักประชาธิปไตยและคระหนักในคุณค่าแห่ง เสรีภาพและคนที่เป็นชาวพุทธที่ตระหนักในคุณค่าแห่ง ตัวตนทางศีลธรรมของคนอื่นๆ ย่อมรู้สึกอย่างลึกซึ้งจริงจังต่อการปกป้องชีวิตของประชาชน

ฉะนั้น การที่จะเดินหน้าปรองดองโดยละเลยที่จะพิสูจน์ความผิดในการฆ่าประชาชนอย่าง ถึงที่สุด และละเลยที่จะเรียกร้องความรับผิดชอบต่อการฆ่าและการสั่งฆ่าประชาชน นับเป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างยิ่งที่เรายังจะหลอกตัวเองว่า สังคมเราเป็นสังคมประชาธิปไตย และเป็นสังคมพุทธ!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น