ชาติหน้าก็ไม่ลืม

vinitaya


มอง ต้นไม้ชายเขาที่เค้าโคก
เห็นเอนโยกกิ่งไกวพลิ้วใบไหว
ถูกลมพัดผ่านพา ลู่ลาไป
ทั้งเล็กใหญ่ไล่เรียงเอียงลู่ลม

เห็นนกไล่บินเรียงเคียง เป็นหมู่
ยามเช้าตรู่ฟ้าสีทองมองสวยสม
ตะวันใหญ่ใสแสงสีแดงกลม
โผล่ ให้ชมขอบฟ้าดูน่ามอง

เสียงนกไพรจอแจเซ็งแซ่เสียง
ส่งสำเนียง เจี๊ยวจ๊าวสั้นยาวร้อง
จักจั่นเรไรไล่ทำนอง
เป็นเพลงของพฤกษ์ไพรให้ ได้ฟัง

น้ำฝนพราวเกาะใบให้มองเห็น
สายหมอกเล่นลอยลิ่วปลิวข้าง หลัง
แลเป็นสายอยู่ปลายเขาเฝ้าระวัง
ปกคลุมยังแดนดินถิ่นพนา

ยืน ซึมซับกำซาบอาบเอิบจิต
ชมลิขิตธรรมชาติวาดแต่งหนา
ยลสายหมอกหยอกเอิน เนินพนา
กับฟากฟ้าตะวันสางกลางศิขริน

จิตใจชื่นระรื่นสุขทุกอณู
ดำ ดิ่งสู่อารมณ์สมถวิล
ใจกระจ่างสว่างรื่นชื่นชีวิน
สุขสมจินต์จิตเรา เฝ้ายืนมอง

พอหวนนึกระลึกถึงซึ่งเมษา
เดือนพฤษภาพ้นผ่านกลับพาน หมอง
น้ำตาซึมเศร้าจิตยืนคิดตรอง
อยากจะร้องถามไปให้ได้ยิน

พวก กูผิดอะไรใยต้องฆ่า
แค่กูมาทวงสิทธิ์กลับดีดดิ้น
ขอกระชับพื้นที่คืน จนกลืนกิน
ชีวิตพวกกูนั้นสิ้นเสียมากมาย

แค่ทวงสิทธิ์เลือกตั้ง อีกครั้งหน
เกิดจากผลมรึงผิดคิดเสียหาย
เป็นนายกที่ยื้อแย่งตะแบงบาย
ใช้ เส้นสายบีบบังคับจับตั้งมา

ผิดทำนองครองธรรมนำประเทศ
มันทุเรศ สิ้นดีนี่ไอ้หมา
คนจึงแห่แหนออกบอกให้ลา
ยุบสภาเลือกตั้งอย่ารั้งรอ

แต่ มรึงกับนำทหารสันดานเถื่อน
คุมพลเคลื่อนกระฉับเข้าขับหนอ
ขอพื้นที่ ไล่ฆ่าคนบ้าบอ
ตายกันหนอมากมีที่มรึงทำ

ยังฝังใจไม่เลือนคอยเตือน จิต
อภิสิทธิ์มรึงมันโหดโฉดชั่วย้ำ
นานเท่าไรไม่มีจางทุกอย่างจำ
ใคร สั่งทำ....ใครสั่งฆ่า...ชาติหน้าก็ไม่ลืม



15/07/2553