@ ความรักทำให้คนตาบอด
ไม่รู้ว่าอ้อมกอดอำมะหิต
ทุ่มเทภักดีทั้งชีวิต
ไม่คิดจะทำร้ายกันได้ลง
หอบหวังมาหว่านกลางเมือง
หอบเรื่องทุกข์ยากมาเล่าส่ง
ใช้สิทธิเสรีซื่อ-ตรง
จากดงพลัดบ้านเมืองมา
มาถามหาความเป้นธรรม
มาย้ำทุกคนล้วนมีค่า
มาทวงคำมั่นสัญญา
มาเพื่อประชาธิปไตย
มาเตือนว่าบ้านเมืองเป็นของเรา
ทั้งป่าทั้งเขาน้อยใหญ่
แผ่นดินทั้งผองของใคร ?
แน่ใช่ของมหาประชาชน
แล้วเขาก็รู้สึกไม่พอใจ
เฮ้ย ! ไอ้อำมาตย์ใหญ่จัดทัพต้น
รวบรวมเสนาไพร่พล
เหม็นสาบคนจน ฆ่ามัน!
ฝูงเหยี่ยวเฉี่ยวโฉบโอบล้อม
ขนปืนตั้งป้อมเข้าห่ำหั่น
เล็งหัว ก็ยิงหัว รัวรัน
เฮ้ยนั่น ! คนจริงๆ ยิงแม่งเลย
วิ่งฉาก ก็หลบฉากเข้ามุมตึก
ตีนเตะเข้าตุ๊บ! ตึ๊ก! เตะเสย
มัดมือมัดเท้าก้าวเกย
ยิงหัวแม่งเลยอย่าช้า!
เก้าสิบศพ เก้าสิบศพ เก้าสิบเอ็ดศพ
เทินทบถนนคนกล้า
กรรมการ "ปรองดอง" บอกมา
พวกเสื้อแดงมันบ้า "ฆ่ากันเอง"
เออ...กูไม่ใช่คนดี
พวกมึงจึงมีสิทธิข่มเหง
เสียงปืนลั่นรัวราวบทเพลง
บรรเลงราชประสงค์เป็นดงปืน
ความจริงจึงเป็นสิ่งที่ท้าทาย
ความจริงคนตายใช่ใครอื่น
ความจริงคือคนอยู่ต้องหยัดยืน
หยิบยื่นน้ำใจจากหัวใจ
ขอมอบบทกวีแด่...คนเสื้อแดง
เพื่อการเปลี่ยนแปลงอันใกล้
แด่ "นิติรัฐ" และประชาธิปไตย
ประชาชนจะมีชัยไม่ช้านี้ ! Q}))))------
: เขียนและอ่านในงานคอนเสิร์ต "เราจะไม่ทอดทิ้งกัน" ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์
๒๕ กันยายน ๒๕๕๓ , ขอบพระคุณเบียร์ของพี่ยุ้ย ประชาไท, อาจารย์ป้าน และบรรยากาศดีๆริมเจ้าพระยา
ขอบคุณพี่กุ้ยที่พาไปซื้อขลุ่ย และเบียร์อีก ๔ เหยือก ที่สำคัญ ขอบคุณ"คนเสื้อแดง"ที่ยืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่
ด้วยจิตคารวะ อานนท์ นำภา .
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น