Mon, 2010-10-18 16:04
เมื่อ ทนายความอาสา ‘อานนท์ นำภา’ สะท้อนความรู้สึกของนักโทษการเมืองเสื้อแดงหลากหลายคนที่เขาตระเวนช่วยเหลือ ด้านคดีความตามจังหวัดต่างๆ
เขียนที่เรือนจำคลองเปรม,( คลองประปา)
18 ตุลาคม 2553
ถึง เพื่อนรักนักสู้ผู้เรืองนาม (เกือบสองยาม กว่ากว่า หน้าห้องน้ำ)
หนาวน้ำค้าง กลางคืน กลืนน้ำตา ฟังน้ำลาย คนชั่วช้า ทุกคืนค่ำ
วันพิฆาต ราชประสงค์ คงจดจำ ภาพยังตำ ติดตา มาวันนี้
ด้วยคิดถึง จึงเขียน มาส่งข่าว บอกเรื่องราว จากห้องขัง มุงสังกะสี
เห็นข่าวเพื่อน ชุมนุม ทางทีวี ก็รู้มี ความหวัง อีกครั้งแล้ว
อยู่ทางนี้ ลำบาก บ้างนิดหน่อย เขาเรียกรวม บ่อยบ่อย ( นับเรียงแถว)
ข่าวปรองดอง ไม่เห็น มีวี่แวว กลัวแต่แกว จะลอบกัด ยัดลงรู
" กรวดปนข้าว ขาวหม่น ปนน้ำหมาด ผัดผักราด รสเฝื่อน แฝงสาปหมู
กร่อยน้ำแกง แตงฟัก น้ำมันฟู " สอนให้รู้ รสชาติ ของชีวิต
ขังเถิดขัง ร่างกาย อันตายด้าน อย่าหมายขัง วิญญาณ เสรีสิทธิ์
ขอสาบาน จักทุ่มเท เทิดอุทิศ เพื่อผองเพื่อน มวลมิตร นิจนิรันดร์ !
แทรกร่างลง ก่อนนอน ขอพรว่า ให้เพื่อนข้า ปลอดภัย เปี่ยมไฟฝัน
แม้ปืนห่า ถั่งโถม หมายโรมรัน จงฝ่าฟัน พ้นได้ จากปลายปืน...
ปล. โปรดอย่าลืม พวกเรา นะเพื่อนรัก แวะมาทัก- ทายบ้าง พอสดชื่น
วันพ้นโทษ อยากเห็นภาพ เพื่อนมายืน รับขวัญคืน สู่มณฑล คนเสื้อแดง
หนาวน้ำตา มาตาม ความรู้สึก ยิ่งดื่นดึก ดวงดาว ยิ่งเจิดแจ้ง-
แทรกลูกกรง ดงเถื่อน เพื่อนตะแคง นอนอาบแสง ดาวส่อง ที่คลองเปรมฯ"
รักและคิดถึง
นักโทษการเมืองเสื้อแดงทุกคน
อยู่นอกคุก ไม่เหน็บหนาว แต่เศร้านัก
ยังทั้งรัก ห่วงพันผูก ผู้ถูกขัง
ต่างรวมตัว ทุกแนวทาง สร้างพลัง
เปี่ยมและหวัง ว่าจะ ขอประกัน
รัฐบาล ใจดำ อำมะหิต
มันรอนริด ทุกทาง ที่ขวางกั้น
ไม่ลดหย่อน เงื่อนไข ให้สักวัน
จะสู้มัน ไม่หยุด จนสุดทาง
อยู่ในคุก ทุกข์มาก ลำบากแสน
จะแร้นแค้น ความสุขกาย ที่หายห่าง
โปรดถนอม ความสุขใจ ไม่เว้นวาง
เป็นจุดสร้าง กำลังใจ ให้ตนเอง
อยู่ภายนอก พยายาม รวมความคิด
แก้วิกฤติ ที่ถูกบีบ อย่างรีบเร่ง
สมาธิ ยังนิ่ง ไม่กริ่งเกรง
ใจบรรเลง เพลงห่วงใย ไม่ลืมกัน
ทนอีกนิด เพื่อนรัก ทนสักหน่อย
เฝ้ารอคอย หนทาง อย่างมุ่งมั่น
เพื่อนภายนอก ก็สุดช้ำ เหลือรำพัน
ทุกคืนวัน หวลถวิล รินน้ำตา
พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกาว
ส่องฟากฟ้า เด่นพราวไกลแสนไกล
ดั่งโคมทอง ส่องเรืองรุ้งในหทัย
เหมือนธงชัย ส่องนำจากห้วงทุกข์ทน
พายุฟ้า ครืนข่มคุกคาม
เดือนลับยาม แผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธา ยังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจ ปลุกคนอยู่มิวาย
ขอเยาะเย้ย ทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ
คนยังคง ยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้นผืนฟ้า มืดดับเดือนลับมลาย
ดาวยังพราย ศรัทธาเย้ยฟ้าดิน
ดาวยังพราย อยู่จนฟ้ารุ่งราง
"บากบั่นอดทน เราผองชนต้องบรรลุชัย สู้
พ่ายแพ้ สู้ใหม่ พ่ายแพ้ สู้ใหม่ จนชัยได้มา"
วีรชนปฏิวัติ - จิตร ภูมิศักดิ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น