14 ตุลาคม, 2010 - 10:51 | โดย narongyuth
เพื่อพิสูจน์ค่าล้ำ ลางเทียม
จริงเท็จในอกเกรียม กว่ารู้
ได้สัมผัสได้เตรียม ฟื้นตื่น
เพื่อฝากการกล่าวกู้ กว่าถ้อยทีแถลง ฯลฯ
สายใยแห่งกวีนิพนธ์ฉบับนี้ได้รับเกียรติจากกวีซีไรต์ ปี ๒๕๕๗
เมื่อ ความฉ่ำแล้งเริ่มแจ่มกระจ่าง ก้าวย่างจากอารมณ์ภายในอันเลือนลาง..จึงได้เผยผุดไว้ต่อกันและกัน เชิญเราท่านที่เผลอผ่านเข้ามายลสะกิด พิศอ่านแล...
แม่ดอกแคริมรั้วไร่
๐-ดวงดอกแค แย้มยิ้ม ริมรั้วไร่...
เช้าดินดล ฝนใฝ่ แผ่ไพศาล
ลมใบไม้ ร่วงพรู ลงสู่ลาน - -
นกขับขาน เพลงฤดู อยู่เพราะพริ้ง
นางละออก จากครัว สู่รั้วไร่
ก้าวออกไป ย่างเหยียบ ดูเงียบนิ่ง
โลกทั้งผอง มองเห็น ช่างเป็นจริง
ถูกลดทอน ละทิ้ง เหลือสิ่งเดียว...
เหลือเตาไฟ ไออุ่น กรุ่นกลิ่นข้าว
สายควันไฟ สีขาว ใบไม้เขียว
ครกสากเขียง มีดคม ล้วนกลมเกลียว
ทั้งหม้อไห ไฟเคี่ยว อย่างเชี่ยวชาญ...
โลกในความ เป็นจริง คือสิ่งนี้
ขณะที่ ก้าวย่าง ไปกลางย่าน
ผองพืชพรรณ แตกใบ ดอกไม้บาน
หลังเฝ้ารอ ฤดูกาล มานานปี
ยิ้มสีขาว แย้มเห็น เป็นแนวแถว
ดวงดอกแก้ว แวววาง ระหว่างวิถี
ล้วนชุ่มเย็น ผุดผาด หยาดเช้านี้
คืออีกวัน อันดี ของชีวิต -..-
เหล่าดอกดวง ร่วงผล็อย สอยลงมา
ก่อนจะเก็บ ลงตะกร้า เลือกเด็ดปลิด
ด้วยความรัก จากใจ จึงใกล้ชิด
ทุกทางทิศ ลึกซึ้ง เป็นหนึ่งใจ...
ช่อดอกแค ปรุงแปลง เป็นแกงส้ม
หรือนึ่งต้ม น้ำพริกพร้อม หอมข้าวใหม่
มีบางสิ่ง สรรค์สร้าง อยู่ข้างใน
เช่นดอกใบ ของราก ฝากฝังดิน-ฯ
๐-ข้าถามแค เห็นนาง ไปทางไหน
เช้าสดใหม่ ในฤดู มิรู้สิ้น
แว่วเสียงนาง หว่างแถว ข้าแว่วยิน
ในเรือนเหย้า เนาถิ่น จิตวิญญาณ-ฯ
...................................................................
โดย : เรวัตร์ พันธุ์ พิพัฒน์
๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๓
แด่-แม่และต้นแคในชนบท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น