ส่วนลึกของคนเขมร โดย รตอ ดร นิติภูมิ นวรัตน์

bozo

ศุกร์ ๗ มกราคม ๒๕๕๔

เผลอแว๊ปแปล๊บเดียว เปิดเลนส์ส่องโลกของผมมีอายุครบ ๑๐ ปีแล้วครับ
ศุกร์คืนนี้ นิติภูมิรับใช้เรื่อง ‘สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี’ ทางช่อง ๓ เริ่มเวลา ๒๔.๑๐ น.

ถ้านิติภูมิเป็นเขมร ก็คงน้อยใจ
ในความไม่ยุติธรรมของสื่อ คนไทย ๗ คนไปถูกจับที่เขมรครั้งเดียว
กลายเป็นเรื่องใหญ่โตมโหระทึก มีการกระดิกพลิกตัวกันไปในหลายองค์กร
แต่คนกัมพูชามาถูกจับ ถูกยิงตาย ในชายแดนไทย/เขมรเป็นรายเดือน กลับไม่เป็นข่าว
ทั้งที่เข้ามาเพราะความจำเป็นแห่งชีวิต
มาหางานทำเพื่อนำเงินไปซื้ออาหารมาเลี้ยงกระเพาะของตนและลูก


ผิดกับสาเหตุของคณะคนไทยที่เข้าไปให้เขมรจับ เสียงและภาพจากคลิปวีดีโอ
ที่พูดโดยหัวหน้าคณะ ส.ส. พนิช วิกิตเศรษฐ์ ก็ยืนยันได้โดยไม่ต้องอธิบายอะไรอีก
“บอกสมเกียรติหน่อยว่า เราข้ามมาที่เขตกัมพูชาแล้ว
เดี๋ยวถ้าเกิดมีอะไรจะได้ประสานเขาหน่อย บอกเขาหน่อย
เพราะว่านี่เราเข้ามาที่พื้นที่กัมพูชาแล้ว
แต่อย่าให้ใครรู้นะ เพราะมีนายกรู้อยู่คนเดียว”


ย้อนหลังกลับไปในอดีต นิสัยคนเขมรมักยอมไทยมาโดยตลอด
อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกแย่กว่าทางด้านเศรษฐกิจ
บวกกับสถานการณ์ในครอบครัวของตัวเองในตอนนั้นไม่ค่อยจะเรียบร้อย
ทว่าขณะนี้เขมรสงบ ฝ่ายไทยกลับไม่เรียบร้อย
ก็อาจจะมีเขมรบางส่วนมองคนไทยในทำนองที่เราเคยมองเขมร
ในอดีตบ้างเหมือนกันนะครับ


แม้ว่าจะระหองระแหงกินแหนงแคลงใจกัน
ทว่าในส่วนลึกใต้บึ้งแห่งหัวใจของคนเขมร
ก็ยังนิยมชมชอบและรักคนไทยมากกว่าเพื่อนบ้านชาติอื่น
อาจจะมาเรื่องของความที่ในอดีตเขมรและไทยเคยอยู่ในแผ่นดินเดียวกัน
คนเขมรก็เคยอยู่ภายใต้ร่มพระบรมโพธิ์สมภาร อาศัยพระบารมีแห่งพระมหากษัตริย์ไทย
ดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้มาอย่างยาวนาน


ข่าวคนไทยยิงเขมรตาย
ทหารไทยจับคนเขมร
ตำรวจไทยไล่จับขอทานเขมร
หรือแม้แต่ข่าวที่ ‘คนไทยหัวใจยังไม่รู้เรื่องศาสนา’ ขึ้นเวทีปราศรัย
ด่าทอล่อเขมรอยู่เป็นเนื่องนิจนั้น พวกนี้ก็เป็นเพียงข่าวชิ้นเล็กๆ
เหมือน ‘ข่าวสั้นทันโลก’ ในหน้า ๑๕ ของ นสพ.ไทยรัฐนี่แหละ


ส่วนที่เป็นข่าวใหญ่
และเป็นข่าวที่อำนวยความยินดีปรีดาให้กับบรรดาเขมรทั้งชาตินั้น
เป็นข่าวที่คนไทยกะคนเขมรดีกัน ทำงานด้วยกัน
โดยทั่วไป คนเขมรสนใจแม้แต่ว่า
คนไทยชอบทานอะไร หรือชอบอาหารรสไหน

นิติภูมิเข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ได้ดีครับ
เหมือนเมื่อก่อนตอนทียังเป็นเด็กเล็กอยู่ อายุสัก ๗-๑๕ ขวบ
พอมีข่าวว่าคนกรุงเทพฯ มาเยือนในตำบล แม้ว่าจะไกลแค่ไหน
ผมกับเพื่อนก็จะชวนกันปั่นจักรยานไปดู
อยากรู้ว่าคนกรุงเทพฯ แต่งตัวยังไง พูดจาแบบไหน ผิวพรรณเป็นอย่างไร
แต่นิติภูมิก็ไม่กล้าเข้าไปยืนใกล้คนกรุงเทพฯ ดอกครับ
เพราะกลัวพวกเขาหัวเราะเยาะภาษาและกลิ่นกายของผู้คนชนบท
เมื่อคนกรุงเทพฯ ถาม
ผมจะรู้สึกว่าชาไปทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนว่าจะลอยได้
ผมค่อยๆ เขย่งเท้าตอบอย่างสุภาพ เพื่อนคนไหนได้พูดจากับคนกรุงเทพฯ
ก็จะกลายเป็นคนเด่นในหมู่เพื่อนไปอีกหลายวัน
มีการนำเอามาคุย มาล้อเล่นเลียนสียงกันอยู่นาน

ผู้อ่านท่านผู้เจริญธรรม
หัวใจของคนกัมพูชาส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนิติภูมิเมื่อสมัยก่อนตอนเป็นเด็ก
ผู้อ่านท่านจะทราบไหมว่า ข่าวใหญ่ที่ยังติดซึ้งตรึงใจคนเขมรอยู่จนทุกวันนี้นี่ก็คือ
ข่าวทหารไทยกะทหารเขมรดื่มเหล้าด้วยกันที่เวียลซ็อมบกขะมม
แปลเป็นไทยได้ว่าที่บริเวณทุ่งรังผึ้งเมื่อ ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
แม้ว่าจะผ่านไปได้ ๒ ปีกว่า ทว่าก็ยังมีการพูดจาเรื่องนี้กันอยู่


เหล่านี้คือตัวหัวยักษ์และหัวรอง รวมทั้งเนื้อข่าวบางตอน ในหนังสือพิมพ์เขมร
“พวกเขาร้องตะโกนกันทั้งสองฝ่ายว่า สถานที่แห่งนี้จะไม่เป็นที่นองเลือดอีกต่อไปแล้ว”
“แม้ว่าระดับบนจะเจรจากันตึงเครียด หรือทุเลาเบาบางกันอย่างไร พวกเขาก็ไม่สนใจ”
“ทหารกองกำลังเขมรัฐภูมินทร์นายหนึ่งกล่าวว่า งานเลี้ยงในวันนี้
แม้ว่าจะเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แต่เราได้สร้างความใกล้ชิดสนิทรักใคร่ซึ่งกันและกันมาก”


สื่อเขมรรายงานว่า “งานเลี้ยงนี้ ไม่มีเครื่องดนตรีก็จริงอยู่
แต่ทหารทั้งสองฝ่ายได้เอากระติกน้ำ กาละมัง กระป๋อง หม้อ ฯลฯ มาทำเป็นเครื่องดนตรี
ทหารไทยใจดีไปซื้อเนื้อวัวย่างจิ้มด้วยปลาร้าทรงเครื่อง
พร้อมด้วยเครื่องเคียงมาจากตลาดในประเทศของเขา
แต่เนื่องจากงานยิ่งสนุกสนานขึ้นเรื่อยๆ และกับแกล้มที่มีอยู่ก็ร่อยหรอลงมาก
ทหารไทยจึงขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปหาซื้อกับแกล้มมาเพิ่ม”

“งานเลี้ยงดำเนินไปได้ประมาณ ๙ ชั่วโมง เริ่มตั้งแต่ตอนเช้าจนกระทั่งถึงบ่ายแก่ๆ”

“ทหารไทยกลายเป็นพ่อครัวทำกับแกล้มมากมายหลายชนิด แต่พวกเขาใส่พริกเยอะมาก”
“พวกเรารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ได้ใกล้ชิดและมีมนุษย์สัมพันธ์อันดีต่อกัน”
“ทหารไทยได้บอกกับทหารกัมพูชาว่า เราอย่าคิดแต่เรื่องการปะทะกันอีกต่อไปเลย
หากว่าระดับบนสั่งให้พวกเราเผชิญหน้ากันโดยอาวุธ
ก็ให้เราร่วมกันทิ้งอาวุธและยึดเอาสันติภาพแทน”

“พวกทหารไทยถือว่า ระดับบนของพวกเขาเป็นผู้สร้างปัญหาหลายอย่าง
ทำให้ประเทศไทยต้องมาพบกับวิกฤติในทุกวันนี้”

“เมื่องานเลี้ยงยุติลง ทหารไทยและทหารกัมพูชาแยกย้ายกันกลับฐาน”

“พวกเขาเดินโซซัดโซเซกันทุกคน เพราะเมาเหล้าขาว”

http://www.nitipoom.com/th/article1.asp?...&ipagenum=