ประชาธิปไตย เปื้อนเปรอะเลอะคาวเลือด
บนจุด เดือดความกำหนัดอำนาจ เหนือ-
ชาวทาสไพร่ใต้เงาเขาจุนเจือ
เพียงเม็ด เกลือคลุกก้อนข้าว จนคุ้นเคย
แล้วสอนสั่งเรียนหนังสือ สื่อภาษา
มัธยัสถ์ ถ้อยวาจาเวลาเอ่ย
ทุก เวลาปั้นคารมเพียงชมเชย
ไม่ละเลยจะ โลมเล้าเพื่อ เอาใจ
ให้เรียน มากรู้มากลำบากยิ่ง
คิด ตำหนิ ติ ติง ทุกสิ่งไซร้
กอ ขอ คอ ให้พอรู้พออยู่ไป
พออ่านออก เขียนได้ให้เพียง พอ
ทั้งงานนางานไร่ไม่เคยพัก
ครั้น เจ็บหนักก็ขายนาไปหา หมอ
แต่กาลเก่าเขายกย่องเขาเยิน ยอ
เป็น สันหลังคดงอคนสำคัญ
.จะมีสิทธิ์มีเสียงเพียง เลือกตั้ง
รู้ คนรักคนชังคนสร้างสรรค์
คนดีชั่วคนนบนอบชอบพอกัน
ฝากความฝัน อันสดใสให้ผู้แทน
ให้หลุดพ้น วังวนวัฏจักร
ปลดชีวิต ติดชนักอันหนักแน่น
ถ้วนทุกชาวบ่าวไพร่ในดิน แดน
ที่คับแค้น แสนยากลำบากลำบน
ได้ผู้แทนที่ดีมีความคิด
มอง ชีวิต บ่าวไพร่ใช้เหตุผล
คิดปลดกับดักดานพิการพิกล
หวังทาสไพร่ให้ หลุดพ้นจาก เพรงกรรม
.แล้ว เจ้าที่เจ้าทางมาอ้าง สิทธิ
เหนือ ชีวิตทาสไพร่ในเบื้อง ต่ำ
สามัคคี และมั่นคงเป็นธงนำ
ช่วยตอก-ย้ำ มึงต้องจน พลเมือง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น