สงวนคนคุณค่ารักษาชีวิต
วิสา คัญทัพ / 13 พฤษภาคม 2553
ขุดโค่นภูเขาใหญ่ในวันเดียว
พายเรือทวนน้ำเชี่ยวที่แรงไหล
จริงที่สุดแล้วเอาได้เท่าไร
ตามภววิสัยไม่เกินจริง
ได้อย่างไรก็ได้เท่าที่ได้
ไกลกว่านี้เสียหายอีกหลายสิ่ง
เหตุผล ต้องตั้ง เหนือชังชิง
เหนือความกลัวกลอกกลิ้งจริงและเท็จ
ลุงโง่ย้ายภูเขาเรื่องไม่ง่าย
เพียรพยามยามมากมายทำสำเร็จ
อย่าล้มตายได้เสียใช้เบี้ยเม็ด
อย่าหลงเบ็ดล่อมาให้ปลาตาย
สู้สันติวิธีถึงที่สุด
แม้จะหยุดแต่ที่แท้ไม่แพ้พ่าย
ถึงคุมขังแกนนำมุ่งทำลาย
ขบวนคนมากมายไม่จำนน
ไม่จำนนไม่ตายได้สู้ต่อ
ภูเขาใหญ่ยังรอขุดโค่นขน
ขอแต่มีแรงหวังพลังพล
สงวนคนคุณค่ารักษาชีวิต
Visa Khanthap 02 มิถุนายนเวลา 16:16 น.
นกเริ่มบินมักคิดว่าท้องฟ้ากว้าง
นกเริ่มบินมักคิดว่าท้องฟ้ากว้าง
ย่อมมีทางที่จะท่องละล่องลิ่ว
ที่จะลองถลาร่างลอยคว้างปลิว
ไปตามทิวเมฆขาวอันเย้ายวน
นกพอรู้หลบหลีกเริ่มปีกแข็ง
คิดว่าแกร่งข้ามถิ่นกล้าบินสวน
ก็จะเหลิงเริงใจไม่ทบทวน
ไม่ฟังคำเพื่อนชวนด้วยหวังดี
นกหนุ่มบอก เพื่อนว่า ชราไม่ไหว
พักก่อนไม่ต้องไปก็ได้พี่
ประสบการณ์ห่างไกลต่างหลายปี
ย่อมมียุทธวิธีที่ต่างกัน
เขาจะบินทายท้าฝ่าพายุ
พาฝูงนก มุทะลุ ดุด้นดั้น
เขาคิดว่าถึงเวลาต้องฝ่าฟัน
จึงจะผันพ้นผ่านการต้านภัย
แต่นกเฒ่าเก่ากว่าว่าควรหยุด
พ้นจากจุดนี้ไปเอาไม่ไหว
จะเสียหายพลัดพรากต้องจากไป
จะพ่ายพังครั้งใหญ่ไม่จำเป็น
นกผู้มากประสบการณ์ต้านไม่ไหว
อธิบายอย่างไร เขาไม่เห็น
ฟ้าตั้งเค้ามืดดำก่อลำเค็ญ
ใช่เรื่องเล่นบินเหลิงด้วยเริงใจ
เมื่อมติเปลี่ยนแปลงโดยแฝงฝัง
ยากที่จะยับยั้งทานไม่ไหว
บัดดลฟ้า สนั่นลั่น ในทันใด
อาเพทหายนะภัย ก็เลือดนอง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น