Sat, 2011-03-05 15:17
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
แม่จ๋า..ลูกขอลาเข้าเมืองหลวง
แม้สุดห่วงทางบ้านเป็นหนักหนา
แต่ศึกนี้ใหญ่นักสำคัญกว่า
จึงกราบลามาทวงแผ่นดินคืน
แผ่นดินภายใต้บัญชาการ
เผด็จการหน้าหวานในสูทหรู
วาจาคมคายฟังน่าดู
แต่เรามันอดสูทุกวี่วัน
ทุกๆ วันจึงเห็นเช่นฝันร้าย
ความตายคืบคลานเข้าถามหา
ผืนดินลุ่มน้ำทั้งป่านา
นายทุนเข้ามามันครอบครอง
ครอบครองไปทั่วทุกระแหง
รัฐชั่วเสแสร้งปิดตาหู
สร้างกฏแห่งการสมคิดรู้
สมสู่กฏหมายทรชน
จึงโดนบังคับและขับไล่
เถื่อนถ่อยอยู่ได้แผ่นดินรัฐ
พวกสูสมควรโดนกำจัด
อยู่ในแผ่นดินรัฐไม่ชอบธรรม
มืดมนอับจนซึ่งหนทาง
อ้างว้างน้ำตานองหน้าไหล
ผืนดินสุดท้ายโดนแย่งไป
เจ็บช้ำหัวใจเกินบรรยาย
แม่จ๋า..เช็ดน้ำตาอย่าให้ไหล
ลูกจะออกเข้าไปทวงถามหา
จะกอดกุมผลพวงคับแค้นมา
แล้วตะโกนกู่หา “ยุติธรรม”
ยุติธรรมแห่งสิทธิอันชอบธรรม
พวกระยำผลาญชิงเฝ้าเข่นฆ่า
วันนี้คนจนมีน้ำตา
ชัยชนะสะสมมาเฝ้ารอวัน
แม่จ๋า..ลูกขอลาเข้าเมืองหลวง
อย่าได้ห่วงลูกยาเศร้าโหยไห้
สัญญาว่ากลับบ้านไม่เปลี่ยวดาย
จะทวงคืนประกาศชัยของ “คนจน”
แด่การ..ปักหลักชุมนุมหน้าลานพระบรมรูปฯขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม
หน้าลานพระบรมรูปทรงม้า
๒๐-๒-๕๔
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
http://www.prachatai.com/journal/2011/03/33395
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น