โดยเพ็ญ ภัคตะณ วันที่ 9 พฤศจิกายน 2010 เวลา 10:43 น.
เธอจะเป็นก้อนดินหรือดอกหญ้า ฉันก็พร้อมมอบค่าความเป็นเพื่อน
เธอจะเป็นเพียงดาวใช่เพ็ญเดือน ฉันคอยเตือนร่วมคิดร่วมติดตาม
เธออาจสิ้นไร้ทรัพย์อับสินสร้อย ฉันมิคล้อยใจเกลียดหรือเหยียดหยาม
เธออาจมาจากตมสังคมทราม ฉันมิคร้ามใจทะนงคงยืนยัน
เธอจึงพาฉันฝ่าไปในสายหมอก ฉันกล้าบอกความในไม่ไหวหวั่น
เธอย่างเท้าก้าวฝ่าแสงตะวัน ฉันก็ฝ่าแสงจันทร์มั่นวจี
เธออาจเผลอผิดบ้างในบางครั้ง ฉันจะคอยเหนี่ยวรั้งบางวิถี
เธออาจสร้างสรรค์ทำซึ่งความดี ฉันจะพลีใจภักดิ์พิทักษ์ครอง
เธอสับสนหม่นมัวกลัวชีวิต ฉันช่วยคิดแก้ไขคลายขุ่นข้อง
เธอสดใสสมหวังดั่งใจปอง ฉันเฝ้ามองเธอระรื่นอย่างชื่นชม
เธออาจหยุดณจุดยืนทั้งตื่น- ฝัน ฉันจะหยัดยืนยันช่วยสร้างสม
เธออาจหลงทางร้าวก้าวพลาดล้ม ฉันจะพรมเพลงเพรียกกู่เรียกคืน
เธอเป็นเธอเสมอมาครารู้จัก ฉันคือฉันมั่นภักดิ์มิเป็นอื่น
เธอคือฉันคำสัญญาค่ายงยืน ฉันคือเธอมิอาจฝืนคืนค่านั้น
พิมพ์ครั้งแรก "ลลนา" ปี ๒๕๓๐
อ่านสดงานวันวิวาห์ของตนเอง กุมภาพันธ์ ๒๕๔๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น