www.youtube.com/watch?v=nYBTv5OOQYo
ใช่....ผมก็เคยเชื่ออย่างนั้น
แต่ตราบใดที่เรายังต้องอยู่ร่วมกัน
บางครั้ง...มันไม่ใช่
บางครั้ง...เหมือนไม่มีใคร
บางครั้ง...เหมือนทุกอย่างได้ถูกลิขิต...ถูกเขียนไว้
จากดินแดนอันแสนไกล
นานแสนนาน นับหมื่นนับล้านปี...A wonderful world the Promised land,
If only people would understand.
PHENOMENA / THANETH
คนเขียนเพลง...บรรเลงชีวิต / ธเนศ วรากุลนุเคราะห์
บทเริ่มต้น...
(คนเขียนเพลง....บรรเลงชีวิต I)
โอ้วันและคืนฉันยืนมอง
ดวงตานั้นจ้องฉันมองไป
ผ่านตาสองพาคิดเรื่องราว
โอ้เขาพูดกัน...ฉันบ้าไป
เอาอีก อยากจะเอาอีก
เอาอีกอยากจะเอาอีก
เอาอีกอยากจะเอาอีก...เอาอีก...เอาอีก..
ลืมตามองมามองมาจะเข้าใจ
มองใจ มองไป..มองไป ให้รอบกาย
ใฝ่มากไปในใจเรา
มีล้นกายใช่คลายเศร้า
ไม่ใช่สิ่งซึ่งบรรเทา
เอาอีกอยากจะเอาอีก...เอาอีก...เอาอีก
มองใจ มองใครใคร..มองไปให้รอบกาย
มองใจ มองไปมองไป ให้รอบกาย
มีแต่ทุกข์มาให้เรา
จงน้อมนำธรรมที่กล่าว
จะดับความเศร้าในจิตใจ...
...จึงเกิดทุกข์รุกเร้าใจ
...มีเท่าไหร่ก็ไม่บรรเทา..
เอาอีกอยากจะเอาอีก...เอาอีก...เอาอีก..
(จิต) ... จากใจ
เจอะกันอีกครั้ง วันที่โลกยังคงหมุนไป
เธอยังน่ารัก เราได้ทายทัก ยังมีน้ำใจ
ประกายสายตา มองดูรู้ว่า เวลาไม่ได้พาเธอไป...
...
เรายังเข้าใจ...สดใสร่วมกัน
อันกลางใจในตัวเรา มีทางไกลพาไปให้ใจนั้นคลายเศร้า
โอ้เราวางใจไว้ในเรา ไม่มัวเมาเพลินไปให้ใจนั้นไกลห่าง
หนทาง...นั้นเราสร้างไป..
(ไม่เคยจะจางร้างไกล)
มั่นใจ...จะสดใสสวยงาม...ยามจากกัน...
(มุ่งไปดั่งธารน้ำไหล)
จะอยู่แห่งไหนดวงใจจะฝันถึงกันทุกครา
สุดกาลเวลาก็ปรารถนาจะมาชิดใกล้
จะไกลเพียงไหนดวงใจจะฝันถึงกันทุกครา
เราปรารถนาจะมาเจอะกันในวันแสนใกล้
กับความฝันที่มี
ยาม...ยามเมื่อเรารักกัน
โอ้ใจ..ผูกเป็นสายสัมพันธ์
จะพาสู่ความฝัน...อันตระการ
สิ่งใดไม่อาจมาต้านทาน
จะผ่านเลยสิ่งนั้นเพียงไม่นาน
...อย่าได้ทิ้งกันไป
โอบกอดรักไว้..อย่ารู้คลาย
รักเพียงเท่านั้นที่จะสรรค์สร้างให้ฝัน...พลันศิวิไลซ์
love, only love will help us survive.
Don't, let's give it another try.
Don't give up, let's give it another try.
Don't give up, let's give it one more try.
วิถีที่เป็นไป
โอ้ในความทุกข์ โอ้ในความเหงา โอ้ในความเศร้า...ที่มี
ในความปวดร้าว ตั้งแต่คราวนั้น โอ้จงช่วยฉัน ที
เป็นเพียงฝันโอ้ทุกอย่างดั่งทางตัน ไม่เห็นจะเปลี่ยนแปลงกันให้มันเป็นเช่นใจ...
...มีทุกข์ใด
ใยจึงปวดร้าว ตั้งแต่คราวนั้น ใยไม่ช่วยฉัน..โอ้ใย
ได้เพียงฝันโอ้ทุกอย่างดั่งทางตัน ไม่เห็นจะเปลี่ยนแปลงกันให้มั่นใจ
ฉันทนจนเหมือนว่าศรัทธาเริ่มจะหมดไป
เหม่อมองตาลอย คอยหาย คอยหาย
........
เนื่องด้วยอากาศมันร้อน...ตอนบ่ายวันนั้น
เพียงคิดคิดไปบ่ายวันนั้น
คิดตอนตำรวจตรวจการณ์และคนพาลผ่านหน้าไป
รบฆ่าฟันประจันบาน เพื่อให้บ้านเมืองพ้นภัย
ใช้นำ...กำหนดลงไป ชี้ให้ทำสิ่งใดใด
ทุกๆวันที่ผ่านไป ล้วนต้องให้กฏหมายคุม
คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต II
โอวันและคืนฉันยืนมอง
ดวงตาฉันจ้องมองไป
หนุ่มสาวพวกเราควรเข้าใจ
มีผลของงานสรรค์สร้างไกล
ให้เราบรรเลงเปล่งความหมาย
เขาไม่รู้อยู่ไหน
เขาดูเข้าใจ
เขาไม่รู้เป็นใคร
(ฉันตัดสินใจไม่ฝืน)
ดวงตานั้นฉันจ้องมองไกล
(ฉันเพียงแค่ยืน...มองไป)
ผ่านตาสมองพาคิดเรื่องราว
(นับวันเวลา...ภาวนา)
หนุ่มสาวพวกเราควรเข้าใจ
(ขอเขาจงพาความหมาย)
มองดูปัญหามองกันด้วยตากว้างไกล
กฏเกณฑ์มีไว้ใยมองข้ามไปไกลกัน
(ซ้ำ **และ*)
ใครผิด
ผิดไหมที่จะคิดไกล
ผิดไหมที่ไม่คิดอะไร
ผิดไหมที่มีมากมาย
ผิดไหมที่ไม่มีอะไร...ใครผิด...ใครผิด
ชีวิต...สิ่งกำหนดของใคร
ใครบอกได้ไหม
เธอคิดใช่มั๊ย?
เธอคิดใช่มั๊ยว่าชีวิตมันคือ..."ฉันคนเดียว"...
เธอคิดใช่มั๊ยว่าชีวิตมันไม่ต้องการแลเหลียว
เธอคิดใช่มั๊ยชีวิตมันจะเลี้ยวไปตามเส้นทาง
เธอคิดใช่มั๊ยว่าโลกนี้มีเพียงเธอเท่านั้น
เธอคิดใช่มั๊ยสักวันสวรรค์นั้นจะตัดสินใจ
มองดูจะรู้ความหมาย...อย่าทำลายคิดร้ายกับมัน
เชื่อมโยงกันไปทั้งนั้น...ต่างผลักดันให้มันเป็นไป
เชื่อมโยงกันไปตามกฏ...หากจดจำจะเข้าใจ
ใช่ตัวเธอ...ใช่ตัวฉัน...ใช่สวรรค์...ใช่ใครๆ
อย่าคิดเลยนะว่าชีวิตมันคือ..."ฉันคนเดียว"...
บทสุดท้าย
หลายคราแปลกใจ แปลกดูว่างเปล่า...โลกเราหรือไร
มองเงา...โอ้เราใย...นับวันช่างห่างดูเหมือนดัง...โอ้
ใครกัน...สับสน คน มีผู้คน...ดูซิคนวนเวียนมากมาย
ไกลเกินใครจะกล้าถาม
เพลินไปตามความแปรผัน
หมุนไปทุกวัน...ไปไหน...
โลกเรา...ไม่มีแล้ววันเข้าใจ นับวันมันช่างดูเหมือนดัง...โอ้ใย
อาจมีสักวันที่ความหมายพลันผิดไป
เหตุการณ์ทุกข์ทนรุกรานมากล้นร่ำไป
ใครจะรู้ขัดแย้งคุกรุ่นอยู่มากมาย
รู้มั๊ยเคยคิดชีวิตช่างโหดร้าย
ใยโลกนี้ช่างมีเพียงคนที่หวังทำลาย
ทุกคนทั้งนั้น...มันประโยชน์ใด
เสียงจากสายลม
(คนเขียนเพลง...บรรเลงชีวิต III)
มองดูปัญหา...มองคนด้วยตากว้างไกล
มองดูจะรู้...โอ้เรานั้น...วุ่นวาย
กฏเกณฑ์มีไว้ใยมองข้ามไปไกลกัน